تجزيه و تحليل تغييرات بهره‌وري نيروي كار 13901385؛ مطالعه موردي: استان تهران و ساير استان‌هاي كشور

استان تهران به‌طور متوسط، سهمي معادل 26 درصد از توليد ناخالص داخلي كشور را شامل مي‌شود و از مهم‌ترين استان­هاي ايران به شمار مي­رود؛ بنابراين، مقاله حاضر درصدد پاسخ به اين پرسش است كه مهم‌ترين مؤلفه تغييرات بهره‌وري نيروي كار در استان تهران در مقايسه با ساير استان‌هاي كشور كدام است؟ به همين منظور، از دو جدول داده ـ ستانده متقارن و به قيمت ثابت فعاليت در فعاليت سال 1385 مركز پژوهش‌هاي مجلس و سال 1390 مركز آمار ايران براي محاسبه جدول دو منطقه‌اي استان تهران و ساير مناطق به روش FLQRAS، استفاده شده است. سپس بر اساس چارچوب مطالعه ديازنباخر و همكاران (2000)، تغييرات بهره‌وري نيروي كار به تغييرات پنج عامل «ارزش‌افزوده»، «نيروي كار»، «تغييرات ساختاري»، «تجارت بين منطقه‌اي» و «تقاضاي نهايي» تجزيه شده است. نتايج نشان مي‌دهد، اثر تغيير تعداد نيروي كار در تهران مثبت بوده، درحالي‌كه در ساير مناطق، اين اثر بهره‌وري نيروي كار را تعديل كرده است. همچنين، اثر تغيير تركيب تقاضاي نهايي در استان تهران، قريب به صفر بوده، اما در ساير مناطق، بهره‌وري نيروي كار را افزايش داده است. اثرات ساير عوامل مورد بررسي در استان تهران و ساير مناطق، موجب افزايش بهره‌وري نيروي كار شده‌اند