مقايسۀ دو شيوۀ تمرين هوازي بر اوركسين A سرمي و كاهش وزن در پسران داراي اضافه ‌وزن و چاقي

A Comparison of Two Methods of Aerobic Exercise on Serum Orexin A and Weight Loss in Overweight and Obese Boys

تعامل ميان ورزش، بازي و نروپپتيد‌هاي مغزي مانند اوركسين زمينه‌هاي علمي جديدي را در خصوص مشكل چاقي و درمان آن به‌وجود آورده است. در اين زمينه به‌منظور مقايسۀ دو شيوۀ تمريني هوازي بر اوركسين A سرمي و اضافه وزن و چاقي 30 پسر نوجوان 0/5 ± 10/97 سالۀ داراي اضافه وزن و چاقي انتخاب و به‌ صورت تصادفي به سه گروه كنترل، تمرين در فضاي بسته روي نوار گردان و بازي در فضا و محيط باز تقسيم شدند و هشت هفته و هفته‌اي سه جلسه تمرين داده شدند. سطوح سرمي اوركسين A به روش اليزا اندازه‌گيري شد. از آزمون تحليل واريانس يكراهه و آزمون تعقيبي LSD براي مقايسات بين‌گروهي و براي مقايسات درون‌گروهي از آزمون T وابسته در سطح معنا‌داري 0/05 ≥P استفاده شد. نتايج نشان داد هم شيوۀ تمريني در قالب بازي و هم روي نوار گردان موجب افزايش معنا‌دار مقادير سرمي اوركسين A مي‌شود (به‌ترتيب P=0.000 / P=0.001). اين تغيير در گروه تمرين به شيوۀ بازي نسبت به گروه ديگر به‌طور معنا‌داري بيشتر بود (0/04 = P). تغييرات شاخص‌هاي مربوط به كاهش وزن از جمله BMI و درصد چربي بدن نيز تنها در گروه تمرين در قالب بازي با گروه كنترل معنا‌دار بود (به‌ترتيب 0/046 = P و 0/037 = P). ازاين‌رو شايد بتوان گفت تمرين هوازي در قالب بازي در محيط باز در مقابل تمرين هوازي روي نوار گردان در محيط بسته تأثير بارزتري در اوركسين A سرمي و كاهش وزن داشته است.

The interaction between exercise, games, and brain neuron-peptides such as orexin has created new scientific fields related to the problem of obesity and its treatment. In order to compare two methods of aerobic exercise on serum orexin A and overweight and obesity, 30 overweight and obese adolescent boys (10.97±0.5 years old) were selected and randomly divided into three groups: control, indoor aerobic exercise on the treadmill, play in an open area. They exercised 3 sessions per week for 8 weeks. Serum levels of orexin A were measured using ELISA method. One-way ANOVA and LSD post hoc test were used for intergroup comparisons; dependent t student test was applied for intra-group comparisons at a significance level of P≤0.05. The results indicated that both outdoor aerobic exercise and treadmill exercise significantly increased the serum levels of orexin A (P=0.000 and P=0.001 respectively). This change was higher in play group than the other group (P=0.04). Changes in weight loss indicators including BMI and body fat percent were significant only in the outdoor aerobic exercise group and control group (P=0.046, P=0.037 respectively). Therefore, it can be concluded that outdoor aerobic exercise versus indoor aerobic exercise on the treadmill has a more significant effect on serum orexin A and weight loss.