اثر آبياري باراني بر عملكرد دانه، اجزاي عملكرد و راندمان مصرف آب ارقام برنج در كشت مستقيم خشكه‌كاري در خوزستان

اين پژوهش به‌منظور تعيين واكنش ارقام برنج بهرژيم‌هاي آبياري در سيستم آبياري باراني اجرا شد. آزمايش به‌صورت كرت‌هاي خرد شده در قالب بلوك‌هاي كامل تصادفي و سه تكرار طي دو سال (13821381)در ايستگاه تحقيقات شاوور وابسته به مركز تحقيقات و آموزش كشاورزي و منابع طبيعي خوزستان اجرا گرديد. عامل اصلي آبياري در سه سطح 75، 100 و 125درصد آب مورد نياز گياه و عامل فرعي، سه رقم برنج پرمحصول به همراه سه رقمِ محلي عنبوري قرمز و چمپاي 16 و 6 در نظر گرفته شد. بذور ارقام به صورت خشكه‌كاريبه عمق سه تا چهار سانتي‌متر در كرت‌هايي به ابعاد 11×11 متر مربع كشت گرديد. تجزيه مركب مربوط به عملكرد دانه نشان داد بين سال و اثر متقابل آن با رقم در سطح 1 درصد و ارقام نيز در سطح 5 درصد، تفاوت معني‌دار بود، در ساير موارد اختلافي از نظر آماري مشاهده نشد. بيشترين عملكرد دانه مربوط به سال دوم با متوسط 3164 كيلوگرم در هكتار بود. با تغيير شرايط از تيمار 75 به 125 درصد، عملكرد دانه از 2572 به 2860 كيلوگرم در هكتار افزايش يافت. بالاترين راندمان مصرف آب مربوط به سطح 75 درصد با 179گرم در مترمكعب بود. در بين ارقام، بيشترين توليد دانه را چمپاي 16 با متوسط 3035 كيلوگرم در هكتار داشت.