كليدواژه :
عالم صغير , عالم كبير , انسان ازلي , آدم قدمون , انسان كامل
چكيده فارسي :
در چند دهه اخير، انديشمندان حوزه‌هاي مختلف به نگرشي موسوم به نگرش انسان ـ جهاني توجه كرده و آن را واجد ويژگي‌هاي مورد نظر خود دانسته‌اند. اين نگرش عميقاً ريشه در سنت‌هاي فلسفي و ديني به ويژه عرفان اديان دارد و با وجود سابقه كهن خود مورد غفلت واقع شده و از اين‌رو مستلزم بازشناسي است. بر مبناي اين نگرش، ارتباطي تنگاتنگ و اندام‌وار ميان انسان و جهان در ساختار يكپارچه هستي وجود دارد و از طريق تناظرها و هم‌گوني‌هاي تكويني مشترك ميان‌شان يك كل درهم بافته و پيوسته را تشكيل مي‌دهند. در اين مقاله پيشينۀ اين مفهوم در سنت‌هاي مختلفي و رويكرد‌هاي نوين بدان بررسي شده است.
چكيده لاتين :
Desacralizing of knowledge in the modern world and overcoming Cartesian dualism, and as a result, the alienation of man with the cosmos, led to the separation of man from the world. Despite its new name, anthropocosmic vision has a long history in religions and has attracted the attention of thinkers in various fields, including Religious Studies, in recent decades. With the harmony and correspondence between man and the world, or in other words, microcosm and macrocosm as its implications, this essentially mystical vision illuminates many doctrines of religions based on the unity of self-knowledge, cosmology, and theology. This paper, first of all, deals with the anthropocosmic vision, its definition and description, and then with its history expressed in various religious traditions, and then examines it as an approach in academic studies of religion. Achieving to a kind of ontological epistemology can be of its outcomes. Also, one can understand the conformity of the ritualistic order with the cosmic order in the religions.
