نگرشي تطبيقي به ايجاب و قبول در حقوق اسلام و ايران و حقوق خصوصي مدرن

هر چند تحقيقاتي فراوان در باب ايجاب و قبول انجام شده است اما مساله اين تحقيق واكاوي تشكيل پيمان­ها در نگاه مقايسه‌اي با مستندات حقوق خصوصي نوين است. اين تحقيق كه با روش تطبيقي انجام شده است اين احتمال را تقويت مي‌كند كه مفهوم ايجاب و قبول از حقوق اسلامي به حقوق غرب راه يافته باشد به همين دليل شاهد شباهت فراوان دو نظام حقوقي در اين باب هستيم. حقوق خصوصي نوين در باب عناصر سازنده و آثار و عوامل زوال ايجاب، همچون رد مخاطب، رجوع و انقضاء مهلت با حقوق ما مشابه است اما در برخي موارد تفاوت‌هايي مشاهده مي‌شود كه عبارتند از چگونگي تعيين عوضين در ايجاب، پذيرش قبولي اصلاح شده يا ايجاب متقابل در اسناد جديد؛ همچنين بر خلاف حقوق ايران، اسناد به برخي عوامل زوال ايجاب مانند مرگ و حجر، تلف موضوع و تكرار ايجاب، اشاره نكرده‌اند. افزون بر اين نشان داده شده است كه برتري نظام غربي خرد كردن مصاديق و تعيين تكليف موارد مشتبه است و بيان شده است كه كدام يك از شيوه هاي عقلايي حقوق نوين در بازنگري قوانين ما قابل استفاده است.