تأملاتي فقهي در واكاوي و بازخواني ادله‌ي عده ‌ي زنان بدون رحم

«عِدّه» به مقدار زماني كه زن پس از انحلال نكاح به جهت موت زوج يا به خاطر پاك بودن رحمش از جنين يا به جهت تعبّد با فرض يقين به برائت رحم از حمل بايد صبر كرده و از ازدواج مجدد خودداري نمايد. حال در مورد عدّه زناني كه به دلايل پزشكي رحم خويش را خارج ساخته دو ديدگاه متصور است؛ يك ديدگاه آن كه اطلاق ادلّه و روايات شامل اين دسته از زنان مي شود و ديدگاه ديگر آنكه به دليل ظاهر برخي از روايات و عموميّت و اطلاق آنها و تنقيح مناط قطعي و اتّحاد طريق با زنان يائسه و زناني كه غيرمدخوله مطلقه مي شوند لزومي به حفظ عده نيست. هدف از اين تحقيق واكاوي ادلّه ي«عِدّه» و بازخواني باورهاي فقهي پيرامون موضوع ياد شده و تطبيق آن بر موضوع پيش آمده است. روش كار نظري و بنيادي بوده كه با استناد به قواعد اصولي به استنباط حكم پرداخته شد. نتيجه آنكه زناني كه رحم خويش را خارج كرده به دليل اتحاد طريق و تنقيح مناط لزوم به حفظ عده ندارند.