پيشگيري شناختي

انسان موجودي است كه براساس شناخت ها، باورها و انتظارات خود عمل مي كند. علل وقوع بسياري از جرايم درك و تفسير نادرست از موقعيت ها است. تا هنگامي كه شخص باور به تفسير غيرمنطقي از يك رويداد را دارد ،ارتكاب جرم از سوي وي محتمل است. هدف اين مقاله ارائه راهكارها و تدابير متناسب براي مبارزه با جرايمي است كه از طرح واره هاي شناختي و باورهاي جرم زا نشأت مي گيرند. بحث و گفتگو  و بررسي علل رفتار مجرمانه به تنهايي كفايت نمي كند بلكه مطالعه و ارائه رهكارهاي پيشگيرانه ضروري به نظر مي رسد. اين مقاله نشان مي دهد با تمركز بر فرد مجرم مي توان از طريق بازسازي شناختي به اصلاح نقص هاي شناختي مرتبط با انتخاب هاي مجرمانه و ايجاد رفتار هنجارمند و مطلوب در فرد پرداخت. زدودن باورهاي غيرمنطقي و جرم زا از ذهن افراد  مستلزم در پيش گرفتن سياست هاي فكري و فرهنگي،  گفت و گو و تبادل آرا، جلوگيري از كليشه سازي، آزادي و تبادل انديشه ها و اصلاح ساختارهاي جرم زا است. بنابراين اصلاح الگوهاي فكري و ذهني افراد هم در تئوري و هم در عمل از ايجاد ساختارهاي ناقص اجتماعي، اقتصادي، سياسي و... جلوگيري خواهد كرد و موجب اصلاح جامعه مي شود. زيرا افراد مي توانند با كسب مهارت و و شناخت بهتر استعدادهاي خويش و برخورداري از اصول روان شناسي توانمديهاي خويش را دريابند  و به اين ترتيب درباره  طرحواره هايي كه به صورت نادرست در ذهن آنان تشكيل شده است و همچنين مفاهيم سنتي ناكارآمد و غلط حاكم بر نگرش هاي خود تجديدنظر كنند.