غايت مندي به مثابه ي اصل بنيادي پيوند عقل و فاهمه

كانت براي فهم جهان شئوني قائل است و هر شأني را ناظر به قوه­اي منحصر در نفس انسان مي­داند كه عبارتند از قوه شناخت، قوه ميل و قوه لذت و الم . هر يك از اين قوا متعلق به منبع شناختي است كه  قانون­گذار قوه تحت خود است؛ يعني فهم، عقل و حكم. همچنين هر يك از اين قوا، هرچند از حيث كاركرد متفاوت و متمايز از ديگري است ولي اصلي وحدت­بخش همه آنها را به يكديگر پيوند زده است. كانت درصدد است  رابطه­ي فهم و عقل را به واسطه­ي قوه حكم و اصل بنيادين آن؛ يعني اصل غايت­مندي توجيه كند. در اين مقاله نشان مي­دهيم كه با توجه به نقشي كه اين اصل در انديشه كانت ايفا مي­كند، قواي شناختي آدمي را نمي­توان همچون جزيره­هايي مستقل از هم در نظر گرفت، بلكه به نوعي مي­بايست يكپارچگي آنها را تأييد كرد.