حقوق معلولين در فقه فريقين

گرچه اساس و بنيان استنباط احكام در مذاهب مبتني بر قرآن و سنت مي ‌باشد، لكن از يك سو روشهاي اصولي، تفسير و استنباط از قرآن و سنت ميان مذاهب متفاوت بوده و از دگر سو اختلاف در منابع فقه موجب اختلاف احكام و فتاوي در بعضي از موضوعات ميان مذاهب اسلامي شده است. هم چنين از آن جا كه پيشينه و قدمت مذاهب غيرشيعي در حكومت ‌داري نسبت به مذهب شيعه بيشتر است، سؤالي كه پيش مي ‌آيد، اين است كه: تاريخ و فتاواي علماي اين مذاهب چه رويكردي به حقوق معلولين داشته ‌اند؟ تحقيق پيش رو با توجه به همين مسئله و با روش توصيفي تحليلي و به ‌منظور بررسي حقوق معلولين در تاريخ و منابع فقهي مذاهب مختلف اسلامي به رشته تحرير درآمده است و سعي دارد با بازخواني و كنكاش در تاريخ حاكمان اهل‌ سنت و منابع فقهي شيعه و سني، پاسخي درخور براي اين سؤال بيابد كه رويكرد مذاهب مختلف نسبت به حقوق معلولين چگونه است؟ تحقيق ثابت كرده‌ است كه از ديدگاه فقهي همه مذاهب، معلولين در تمام ابعاد انساني داراي حقوق تعريف شده مي ‌باشند، كه اين حقوق بعضاً به‌ عهده حكومت و بعضاً به‌ عهده جامعه مي ‌باشد و در طول تاريخ و در حكومتهاي صدر اسلام به آن عمل و اين حقوق ادا مي ‌شده است و در ادامه تاريخ نيز بر حكومتهاي اسلامي اعطاي حقوق معلولين واجب است. در اين تحقيق به موضوع مناسب ‌سازي به‌ عنوان يكي از حقوق عقلي و شرعي معلولين پرداخته شده است.