ارزيابي ميزان دستيابي به اهداف آموزشي مديريت بحران (محيط‌زيست) در مناطق زلزله‌خيز با تأكيد بر زلزله استان كرمانشاه

هدف اين پژوهش، ارزيابي ميزان دستيابي به اهداف آموزشي مديريت بحران (محيط‌زيست) در منطقه زلزله‌زده استان كرمانشاه است. روش تحقيق اين مقاله پيمايشي و جامعه آماري، شهروندان ساكن در شهر سرپل ذهاب، سازمان‌هاي مردم‌نهاد درگير در زلزله كرمانشاه و متخصصين محيط‌زيست است كه حجم نمونه ۵۲۵ نفر محاسبه گرديد. ابزار نظرسنجي، پرسشنامه بسته و با سطح مقياس ليكرت و فاصله‌اي است. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS، صورت گرفته و پايايي پرسشنامه از طريق همسازي دروني گويه ها (آلفاي كرونباخ) تعيين شده است. يافته‌ها نشان داد كه در حدود ۶۳ درصد از پاسخگويان معتقدند كه افزايش آگاهي در حوزه محيط‌زيستي از اهميت بالاي برخوردار است؛ اما ۹۷ درصد پاسخگويان معتقدند كه عملكرد سه‌گانه (دولت، سازمان مردم‌نهاد و مردم) در مناطق زلزله‌زده در حوزه افزايش آگاهي قابل‌قبول نيست. همچنين در حدود ۶۷ درصد معتقدند كه ارتقاء دانش در مسائل محيط‌زيستي از اهميت ويژه‌اي برخوردار است كه ۸۰ درصد پاسخگويان اذعان داشتند كه عملكرد اين مقوله در مناطق زلزله‌زده ضعيف بوده است. در حدود ۶۸ درصد از پاسخگويان معتقدند كه نگرش مثبت به مسائل محيط‌زيستي مهم است و ۷۲ درصد معتقدند عملكرد اين مهم در مناطق زلزله‌زده ضعيف و بسيار ضعيف بوده است. در حدود ۷۰ درصد از پاسخگويان داشتن مهارت را بااهميت دانستند؛ اما ۷۹ درصد معتقدند عملكرد اين حوزه ضعيف بوده است. درمجموع ميزان دستيابي به اهداف آموزشي محيط‌زيست در شرايط بحراني و واقعي (زلزله سرپل ذهاب) كه در اين مقاله موردبررسي قرارگرفته در وضعيت بسيار ضعيف قرار دارد.