نگرش محيط‌زيستي و ارتباط آن با ميزان دينداري در نورآباد ممسني

مشكلات محيط‌زيستي امروز به عنوان يكي از دغدغه­ هاي مهم در زندگي بشر است. اين مقاله نگرش محيط‌زيستي و ارتباط آن با ميزان دينداري در بين ساكنان 15 سال و بالاتر نورآباد ممسني را مورد بررسي قرار داده است. روش پژوهش پيمايشي و حجم نمونه بر اساس جدول حجم نمونه­ لين تعداد 400 نفر بوده كه با استفاده از شيوه نمونه­ گيري تصادفي از نوع طبقه­اي چندمرحله ­اي نمونه ­ها انتخاب شدند. ابزار تحقيق پرسش‌نامه ساختمند بود كه با استفاده از مقياس سنجش دينداري به كار گرفته شده توسط ميرفردي و شاياني (2014) و مقياس سنجش نگرش به محيط‌زيست به كار گرفته شده توسط صالحي عمران و آقامحمدي (2008)، تدوين گرديد. براي ارزيابي روايي ابزار سنجش از اعتبار صوري و براي ارزيابي پايايي از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شده است كه ضريب آلفاي متغيرهاي نگرش به محيط‌زيست و ميزان دينداري به ترتيب 76/0 و 79/0 بوده است. يافته­ هاي تحقيق نشان داد كه متغير نگرش محيط‌زيستي در سطح 99 درصد با متغير دينداري داراي رابطه معنادار و مستقيم و با متغير سن در سطح 95 درصد داراي رابطه معكوس و معناداري بوده است. متغير دينداري 1/14 درصد از تغييرات متغير وابسته را تبيين نموده است. نتيجه مطالعه بيانگر نقش مهم ميزان دينداري و تقيدات ديني در نگرش مطلوب به محيط‌زيست است. در اين راستا، ارائه برنامه­ هاي تربيتي و آموزشي در زمينه تقويت باورها و تعهدات ديني مرتبط با محيط‌زيست توصيه مي­گردد.