مطالعه رابطه انواع تعامل در يادگيري الكترونيكي با كيفيت يادگيري مشاركتي (موردمطالعه: دانشجويان كارشناسي ارشد آموزش محيط‌زيست)

نظام يادگيري الكترونيكي به‌عنوان رويكرد آموزشي عصر حاضر، همواره با پيچيدگي­هاي مربوط به نحوه تعامل و كيفيت مشاركت در يادگيري روبه­رو بوده است، ازاين‌رو متخصصان اين حوزه به ارائه راه­حل­هاي متفاوتي پرداخته­اند. بر اين اساس، هدف از اين پژوهش، بررسي رابطه انواع تعامل در يادگيري الكترونيكي با كيفيت يادگيري مشاركتي است. پژوهش حاضر از نوع توصيفي همبستگي است و به روش پيمايشي انجام شده است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانشجويان كارشناسي ارشد الكترونيكي رشته آموزش محيط‌زيست به تعداد 172 نفر است كه با استفاده از فرمول كوكران 120 نفر از آنها به روش نمونه­گيري تصادفي ساده انتخاب‌شده و به پرسشنامه محقق ساخته كه روايي و پايايي آن مورد تائيد قرار گرفت، پاسخ دادند. يافته­هاي پژوهش با استفاده از روش‌هاي آمار توصيفي و استنباطي تحليل شد. نتايج آزمون ضريب همبستگي پيرسون نشان‌دهنده اين است كه ميان انواع تعامل (استاد دانشجو، دانشجو دانشجو، دانشجو محتوا، استاد محتوا، استاد استاد) با كيفيت يادگيري مشاركتي در آموزش الكترونيكي رابطه معني‌دار و مستقيم وجود دارد درحالي‌كه ميان تعامل (محتوا محتوا) با كيفيت يادگيري مشاركتي رابطه معني‌داري ديده نشد. همچنين نتايج آزمون فريدمن كه به‌منظور رتبه‌بندي انواع تعامل مورداستفاده قرار گرفت نشان داد كه تعامل «دانشجو دانشجو» داراي بيشترين اهميت در كيفت يادگيري مشاركتي و تعامل «استاداستاد » و «محتوا محتوا » داراي كمترين اهميت در ميان انواع تعاملات مي­باشد. لذا به نظر مي­رسد تعاملي كه ميان دانشجويان برقرار مي‌شود تضمين‌كننده كيفيت يادگيري مشاركتي در آموزش الكترونيكي است.