مدل علّي تأثير انگيزش شغلي خودتعيين‌گري معلمان بر بكارگيري راهبردهاي آموزشي و انضباطي

هدف از اين پژوهش طراحي و برازش مدلي ساختاري از روابط بين متغيرهاي انگيزش شغلي خودتعيين‌گري و راهبردهاي آموزشي و انضباطي بود. روش پژوهش حاضر از نوع توصيفي-همبستگي با آزمون مدل معادلات ساختاري مي‌باشد. جامعه اين پژوهش شامل 4478 از معلمان مقاطع تحصيلي ابتدايي، دوره اول متوسطه(راهنمايي) و دوره دوم متوسطه(دبيرستان) شهرهاي شمالي استان آذربايجان غربي بود كه از اين تعداد 354 نفر (158نفر مرد و 196 نفر زن) به شيوه‌هاي نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي و طبقه‌اي انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامه‌ي انگيزش خودتعيين‌گري بليس(1994)، پرسشنامه‌هاي محقق ساخته راهبردهاي آموزشي معلمان و راهبردهاي انضباطي معلمان استفاده شد. داده‌ها با روش تحليل معادله‌هاي ساختاري و نرم افزا‌هاي آماري SPSS16 و AMOS22 تحليل شدند. نتايج نشان داد كه مدل پيشنهادي، مدل نظري قوي براي پيش‌بيني بكارگيري راهبردهاي آموزشي و انضباطي معلمان مي‌باشد. انگيزش خودتعيين‌گري اثر مستقيم 0/31 و 0/36 بر روي راهبردهاي انضباطي و آموزشي دارد. همچنين از لحاظ انواع انگيزش خودتعيين‌گري و انواع راهبردهاي آموزشي و انضباطي بين معلمان بر حسب جنسيت تفاوتي وجود نداشت.