رابطه استرس تحصيلي، بي‌انگيزگي تحصيلي و خودپنداره منفي تحصيلي با احساس بي‌هويتي اجتماعي مبتني بر واسطه‌گري نااميدي تحصيلي

هدف تحقيق حاضر، تعين رابطه استرس تحصيلي، بي‌انگيزگي تحصيلي و خودپنداره منفي تحصيلي با احساس بي‌هويتي اجتماعي مبتني بر واسطه‌گري نااميدي تحصيلي بوده است. روش تحقيق توصيفي از نوع همبستگي بوده است. جامعه آماري اين تحقيق شامل كليه دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه شهر اصفهان در سال تحصيلي 96-95 به تعداد 50707 نفر بوده است. شيوه نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي بوده كه براساس فرمول كوكران تعداد 382 نفر براي تحقيق بطور تصادفي انتخاب شدند. ابزار تحقيق شامل پنج پرسشنامه بوده است كه عبارتند از: پرسشنامه استرس تحصيلي، پرسشنامه بي‌انگيزه تحصيلي، پرسشنامه خودپنداره منفي تحصيلي، پرسشنامه بي‌هويتي اجتماعي و پرسشنامه نااميدي تحصيلي. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي همبستگي پيرسون، تحليل رگرسيون چندگانه گام به گام و مدل معادله ساختاري استفاده شده است. بطوركلي نتايج تحقيق نشان داد، بين استرس تحصيلي، بي‌انگيزگي تحصيلي و خودپنداره منفي تحصيلي با احساس بي‌هويتي اجتماعي درسطح 0.05 P رابطه معناداري وجود دارد. استرس تحصيلي، بي‌انگيزگي تحصيلي و خودپنداره منفي تحصيلي با احساس بي‌هويتي اجتماعي از طريق نااميدي تحصيلي و غيرمستقيم درسطح 0.05 P رابطه معناداري دارد.