نقش واسطه‌ا‌ي جهت‌گيري هدف در رابطه ابعاد كمال‌گرايي و اضطراب امتحان

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه علي ابعاد كمال‌گرايي با اضطراب امتحان از طريق واسطه‌گري جهت‌گيري هدف انجام شد. براي انجام اين تحقيق 320 نفر از دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه شيراز با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات از سه پرسشنامه شامل پرسشنامه كمال‌گرايي هيل و همكاران(2004)، مقياس اضطراب امتحان ساراسون (1984) و مقياس هدف‌هاي پيشرفت (AGOS)، استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با روش تحليل مسير انجام شد. نتايج تحليل داده‌ها نشان داد كه مدل با داده‌هاي اين پژوهش برازش مناسبي دارد. در اين پژوهش مسير مستقيم كمال‌گرايي مثبت با بعد تفكر نامربوط اضطراب امتحان به صورت منفي، معنادار بود و مسير مستقيم كمال‌گرايي منفي به همه ابعاد اضطراب امتحان(تنش و نگراني، تفكر نامربوط و علايم جسماني) به صورت مثبت معنادار بود. همچنين مسير مستقيم كمال‌گرايي مثبت به جهت‌گيري هدف تبحري و عملكردي به صورت مثبت، معنادار بود اما كمال‌گرايي منفي هيچ كدام از دو بعد جهت‌گيري هدف تبحري و عملكردي را پيش‌بيني ننمود. جهت‌گيري هدف تبحري همه ابعاد اضطراب امتحان (تنش و نگراني، تفكر نامربوط و علايم جسماني) را به صورت منفي پيش‌بيني نمود. جهت‌گيري هدف عملكردي هيچ كدام از ابعاد اضطراب امتحان را پيش‌بيني ننمود. كمال‌گرايي مثبت به صورت غير مستقيم و از طريق جهت‌گيري هدف تبحري با همه ابعاد اضطراب امتحان (تنش و نگراني، تفكر نامربوط و علايم جسماني) ارتباط داشت. بنابراين افراد با كمال‌گرايي مثبت به جهت انتخاب اهداف تبحري، در موقعيت‌هاي تنش‌زا مانند موقعيت امتحان، اضطراب كمتري را تجربه مي‌نمايند