پيش‌بيني سازگاري عاطفي و تحصيلي دانش‌آموزان بر اساس ابعاد كاركردي خانواده

هدف پژوهش حاضر، پيش‌بيني سازگاري عاطفي و سازگاري تحصيلي دانش‌آموزان دبيرستاني بر اساس ابعاد كاركردي خانوادهبود. جامعه مورد مطالعه اين پژوهش را كليه دانش‌ آموزان دختر و پسر دبيرستاني شهر تبريز تشكيل مي‌داد كه در سال تحصيلي 1396-1395 در مدارس دوره دوم متوسطه شهر تبريز مشغول به تحصيل بودند. بدين منظور نمونه‌اي به تعداد 256 نفر از بين دانش‌آموزان دختر و پسر دوره دوم متوسطه با استفاده از روش نمونه گيري چندمرحله اي انتخاب شد. براي اندازه‌گيري متغيرهاي مورد مطالعه از پرسشنامه سازگاري دانش‌آموزان دبيرستاني سينگ و سينها (AISS) و پرسشنامه ارزيابي انسجام و انعطاف‌ پذيري خانواده اولسون ((FACESIV استفاده شد. براي تجزيه و تحليل آماري داده‌هاي پژوهش از روش‌هاي ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه انسجام خانوادگي مي‌تواند به خوبي سازگاري عاطفي را پيش‌ بيني كند، اما سازگاري آموزشي از طريق رضايت نوجوان از خانواده پيش‌بيني مي‌ شود. براساس يافته هاي اين پژوهش، نقش متمايز ابعاد كاركردي خانواده در سازگاري عاطفي و سازگاري تحصيلي دانش‌آموزان مشخص شد. لذا ضروري است مشاوران خانواده و مشاوران مدارس در مشاوره با دانش‌آموزان و براي كمك به سازگاري تحصيلي و عاطفي آن‌ها به ابعاد كاركردي خانواده توجه داشته باشند.