تدوين برنامه آموزشي سازگاري اجتماعي و اثربخشي آن بر ميزان قلدري دانش‌آموزان پسر

مقدمه: در حال حاضر قلدري در مدارس يك پديده همه‌گير است كه ميليون‌ها دانش‌آموز را تحت تأثير قرار مي‌دهد. بر همين اساس هدف از پژوهش حاضر تدوين برنامه آموزشي سازگاري اجتماعي و اثربخشي آن بر ميزان قلدري دانش‌آموزان پسر دوره دوم متوسطه بود. روش: روش پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه مورد مطالعه پژوهش شامل كلية دانش‌آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر بوكان در سال تحصيلي 97-1396 بودند كه از طريق روش نمونه‌گيري خوشه‌اي تعداد 30 نفر (15 نفر گروه آزمايش و 15 نفر گروه كنترل) انتخاب گرديد و جهت جمع‌آوري داده‌ها به مقياس قلدري ايلي نويز (2001) پاسخ دادند. گروه آزمايش طي 10 جلسه 90 دقيقه‌اي و به مدت 5 هفته متوالي (هر هفته 2 جلسه) تحت آموزش برنامه سازگاري اجتماعي قرار گرفتند و گروه كنترل هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد. داده‌هاي به‌دست آمده با استفاده از روش تحليل كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد كه آموزش برنامة سازگاري اجتماعي بر كاهش قلدري دانش‌آموزان تأثير معناداري داشته است (52/0=η، p 0/000، f= 28/94). نتيجه‌گيري: در مجموع نتايج حاكي از اثربخش بودن برنامه سازگاري اجتماعي به‌عنوان يك روش مؤثر در كاهش قلدري دانش‌آموزان پسر بود. پيشنهاد مي‌شود كه اين برنامه در دستور كار متوليان آموزش و پرورش و نهادهاي تربيتي جهت مقابله و كاهش رفتارهاي افراد قلدر در مدارس قرار بگيرد.