مدل يابي روابط ساختاري حمايت اجتماعي و سبك‌هاي هويت با سازگاري اجتماعي و كيفيت زندگي

مقدمه: با توجه به فرآيند قشر جوان دانشگاهي در ايران و اهميت سازههاي كيفيت زندگي، سازگاري اجتماعي، سبك‌هاي هويت و حمايت اجتماعي در دانشجويان به عنوان اقشار برگزيده و جوان جامعه مطالعه حاضر با هدف مدليابي روابط ساختاري حمايت اجتماعي و سبك‌هاي هويت با سازگاري اجتماعي و كيفيت زندگي انجام شد. روش: اين پژوهش از نوع توصيفي بنيادي نتيجه¬گرا بود و بر روي 350 دانشجوي دانشگاه آزاد اسلامي واحد تبريز كه در سال تحصيلي 95-1394 مشغول به تحصيل بودند، انجام شد. آنها به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي تصادفي چندمرحله¬اي انتخاب شدند. جهت جمع آوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي سبك هويت (ISI)، پرسشنامه كيفيت زندگي (SF-36)، پرسشنامه سازگاري رينالدز ( RAAI)، پرسشنامه حمايت اجتماعي اداراك شده چند بعدي (Mshpd apss) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش آماري مدل معادلات ساختاري (SEM) و نرم افزار Amos تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: نتايج پژوهش بيانگر آن است كه مدل مفهومي پژوهش از برازش مطلوبي برخوردار است. بين كيفيت زندگي با مؤلفه‌هاي سبكهاي هويت و حمايت اجتماعي و نيز بين سازگاري اجتماعي با مؤلفه‌هاي سبكهاي هويت و حمايت اجتماعي رابطه معناداري وجود دارد ( 005/0p ). نتيجه گيري: بر اساس نتايج بدست آمده داده¬هاي تجربي پژوهش مي¬توانند تا حدودي با نظريه¬ يادگيري اجتماعي پوشش داده شود؛ چرا كه حمايت اجتماعي در هرسه شاخص خانواده، دوستان و افراد مهم، به عنوان عامل محيطي، نقش مستقيم در شكل گيري رفتار و عوامل شخصي دارد. سبك‌هاي هويت نيز به عنوان عامل شخصي تأثير مستقيمي بر سازگاري اجتماعي و كيفيت زندگي دارد. رفتار سازگارانه و يا ناسازگارانه اجتماعي نيز متقابلاً بر روي عوامل شخصي، محيطي و در نتيجه بر روي كيفيت زندگي تأثير مي‌گذارد از اينرو توجه به سازه¬هاي حمايت اجتماعي و سبك‌هاي هويت بعنوان عوامل دخيل در سازگاري اجتماعي و كيفيت زندگي دانشجويان بسيار ضروري است.