مقايسه گذشت، پرخاشگري و بهزيستي اجتماعي در افراد سالم، مبتلايان به هراس اجتماعي و خودشيفتگي

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقايسه گذشت، پرخاشگري و بهزيستي اجتماعي در افراد سالم، مبتلايان به هراس اجتماعي و خودشيفتگي انجام شد. روش: پژوهش از نوع علّي- مقايسه¬اي و نمونه آن متشكل از 90 نفر (30 فرد مبتلا به هراس اجتماعي، 30 فرد خودشيفته و 30 فرد سالم) بود كه با روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه هراس اجتماعي كانِر و همكاران (2000)، پرسشنامه شخصيت خودشيفته (40-NPI) راسكين و تري (1998)، پرسشنامه گذشت صفاري¬نيا و مفاخري (1390)، مقياس پرخاشگري اهواز (1379) و مقياس بهزيستي اجتماعي كيز (1998) بود. به منظور تجزيه و تحليل داده¬ها از تحليل واريانس چندمتغيري استفاده شد. يافته¬ها: نتايج نشان داد كه افراد سالم در مقايسه با افراد خودشيفته و مبتلا به هراس اجتماعي، گذشت و بهزيستي اجتماعي بالاتري دارند؛ اما از لحاظ پرخاشگري بين افراد سالم با افراد خودشيفته تفاوت معني داري وجود ندارد در حالي كه افراد سالم نسبت به افراد مبتلا به هراس اجتماعي، پرخاشگري كمتري را تجربه مي¬كنند. نتيجه¬گيري: با توجه به نتايج پژوهش، براي افزايش گذشت و بهزيستي اجتماعي و كاهش پرخاشگري در افراد خودشيفته و مبتلا به هراس اجتماعي، برگزاري كارگاههاي آموزشي توصيه مي¬شود.