تأثير اهمال‌كاري تحصيلي بر بهزيستي روانشناختي: نقش واسطه‌اي شناور بودن، عواطف مثبت - منفي و رضايت از زندگي

مقدمه: بهزيستي روانشناختي از منظر روانشناسان اجتماعي نوعي احساس رضايت است. از آنجايي كه بهزيستي روانشناختي پيامدهاي روانشناختي مثبت زيادي به همراه دارد، بررسي عوامل مؤثر بر آن بسيار حائز اهميت است. هدف اصلي پژوهش حاضر تدوين مدل ساختاري بهزيستي روانشناختي بر پايۀ اهمال‌كاري تحصيلي و نقش‌ واسطه اي شناور بودن، عواطف مثبت - منفي و رضايت از زندگي بود. روش: پژوهش حاضر توصيفي از نوع مدل¬يابي معادلات ساختاري بود. جامعۀ آماري شامل كليۀ‏ دانش¬آموزان دبيرستان¬هاي شهر ري در سال 97-1396 بود كه 464 نفر از ايشان به صورت خوشه¬اي تصادفي انتخاب شدند و به مقياس‌هاي بهزيستي روانشناختي (1989)، رضايت از زندگي (1994)، اهمال‌كاري (1390)، شناور بودن (2003) و مقياس عواطف مثبت -منفي (1988) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از رويكرد حداقل مربعات جزئي (PLS) تحليل شدند. يافته‌ها: از يافته‎هاي قابل توجه پژوهش حاضر مي‌توان به تأثير مستقيم و معنادار اهمال‌كاري تحصيلي بر رضايت از زندگي و عاطفه مثبت و نيز نقش واسطه‌اي اين دو متغير در تأثير بر بهزيستي روانشناختي اشاره كرد. در مجموع، مدل پژوهش حاضر توانست 54 درصد از واريانس بهزيستي روانشناختي را تبيين كند. نتيجه¬گيري: مطابق نتايج پژوهش حاضر پيشنهاد مي‌شود، روانشناسان اجتماعي و تربيتي جهت ارتقاء بهزيستي روانشناختي و كاهش اهمال‌كاري تحصيلي بر اساس عواطف مثبت و رضايت از زندگي دانش‌آموزان، برنامه‌هاي آموزشي مناسبي تدوين نمايند.