مدل يابي معادلات ساختاري ارتباط دينداري و شيوه هاي فرزند پروري با معنا در زندگي مبتني بر ميانجي گري سبك هاي هويت در نوجوانان دختر

مقدمه: هدف پژوهش حاضر تبيين نقش دينداري و شيوه هاي فرزند پروري بر معنا در زندگي با ميانجي گري سبك هاي هويت در نوجوانان دختر از طريق الگوسازي معادلات ساختاري است. روش: اين مطالعه از نوع همبستگي با استفاده از مدل يابي علي بود. جامعه آماري دانش آموزان سال سوم دوره دبيرستان به تعداد4476 نفر بودند. نمونه آماري 200 نفري به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. ابزارهاي اندازه گيري شامل پرسشنامه دينداري (گلاك و استارك،1965) شيوه هاي فرزندپروري( بامريند، 1973) سبك هاي هويت (برزونسكي،1989) و معنا در زندگي ( استگر و همكاران،2006)بود. داده ها با رويكرد مدل سازي معادله ساختاري بررسي شد. يافته¬ها: يافته ها بيانگر آن بود كه اثر مستقيم متغيرهاي دينداري، شيوه فرزندپروري و سبك هاي هويت بر متغير معنا در زندگي، در سطح 05/0 معنادار است. همچنين اثر غير مستقيم متغير دينداري بر متغير معنا در زندگي در صورتي كه متغير سبك هاي هويت ميانجي باشد، معنادار مي باشد. نتيجه¬گيري: در دختران نوجوان معنا در زندگي از طريق متغيرهاي دينداري، شيوه فرزندپروري و سبك هاي هويت قابل پيش بيني است. و مدارس مي توانند در برنامه هاي آموزشي و تربيتي خود براي پرورش احساس معناداري در دانش آموزان روي اين مولفه ها تاكيد نمايند.