تدوين الگوي رضايت از زندگي براساس ويژگيهاي شخصيتي و حل مسئله اجتماعي با ميانجيگري بي تابي رواني در افراد متأهل

مقدمه: اين پژوهش با هدف مدل يابي رضايت از زندگي، ويژگيهاي شخصيتي، سبكهاي حل مسئله و بي تابي رواني در افراد متأهل انجام شد. روش: جامعه آماري شامل همه افراد متأهل مراجعه كننده به سراي محله در شهر تهران در سال 97-1396 بود كه 480 نفر به صورت نمونه گيري تصادفي چند مرحله‌اي انتخاب شدند. جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي رضايت از زندگي، بي تابي رواني، آزمون شخصيتي برژه و پرسشنامه تجديد نظر شده حل مسئله اجتماعي استفاده شد. براي تحليل نتايج با استفاده از تحليل مسير توسط برنامه ايموس اثرات مستقيم و غيرمستقيم متغيرها بررسي شد. يافته¬ها: نتايج نشان داد كه متغير بي تابي رواني ارتباط بين سبك هاي حل مسئله با رضايت از زندگي را به صورت كامل و ارتباط بين پيوند جويي و رضايت از زندگي را به صورت جزئي ميانجي گري مي كند. نتيجه¬گيري: با توجه به نتايج پژوهش، سطوح رضايت از زندگي يك پديده ثانويه نيست كه محصول تجارب مثبت زندگي يا ويژگيهاي شخصي باشد و بايد با ديد تعاملي و همه جانبه به آن نگريست.