تحليل گفتمان انتقادي تربيت جنسي در نظام آموزش‌وپرورش ايران (وضعيت موجود) مبتني بر اسناد مكتوب

هدف اصلي اين پژوهش پاسخ به اين پرسش اساسي است كه زبان در ارتباط با امر جنسي چگونه به كار مي‌رود و اين چگونگي چه تصويري از آن را ترسيم كرده و به كدام اصول و روش‌ها در تربيت جنسي گرايش بيشتري دارد. در اين پژوهش، پيچيدگي‌هاي كاربرد زبان در تربيت جنسي و نيز ضرورت درك زمينه‌هاي فرهنگي و اجتماعي در اين نوع نگاه به تربيت جنسي به ويژه اثر ساختار قدرت در اين سبك از كاربرد زبان موردنظر قرار گرفته است. وضعيت موجود ناظر به متوني است كه همچنان از اعتبار قانوني برخوردار بوده و قابل استناد مي‌باشند. براي دستيابي به اين هدف، از روش تحليل گفتمان انتقادي مبتني بر رويكرد نورمن فركلاف بهره گرفته شد. نتايج حاصل از اين پژوهش حاكي از آن است كه گفتمان حاكم بر تربيت جنسي آموزش‌وپرورش ايران را بايد «گفتمان مهار» ناميد. از ويژگي‌هاي اين گفتمان در تربيت جنسي توجه بيشتر به جنبه‌هاي سلبي تربيت جنسي مي‌باشد. بازنمايي اين گفتمان از واقعيت ميل جنسي به گونه‌اي است كه بيش از آنكه به فرصت‌هاي ميل جنسي در زندگي سعادتمندانه متربي نگاه كند به تهديدهاي غريزه جنسي توجه دارد.