پاره حقيقت‌گويي در تحليل گفتمان انتقادي تربيت جنسي نظام آموزشي ايران

هدف اصلي اين نوشتار، نقد مقاله «تحليل گفتمان انتقادي تربيت جنسي در نظام آموزش‌وپرورش ايران (وضعيت موجود) مبتني بر اسناد مكتوب» مي‌باشد. بر اساس نتايج به دست آمده، مهم‌ترين نقاط قوت و ضعف مقاله موردنظر را چنين مي‌توان برشمرد: دست آورد مثبت و سترگ مقاله‌، ايجاد گفتمان ضرورت توجه به مسائل و نيازهاي جنسي دانش‎آموزان به ويژه با توجه به محيط به شدت نابسامان و تحريك‌هاي كنوني است. با توجه به يافته‌ها و پيام‌هاي ضمني اين مقاله، آموزش‌وپرورش سياست كتمان حقايق جنسي و عدم توجه كافي به نيازهاي مذكور را در پيش گرفته است. بنابراين، نتايج اين مطالعه، تلنگري جدي به مسئولان متقي و خدوم آموزش‌وپرورش به منظور بازانديشي در مواجهه صحيح با مسائل جنسي به شمار مي‌آيد. باوجوداين، مقاله با پذيرشِ بنياني نادرست و غفلت از نگاه اسلامي به امر جنسي، بخش عمده‌اي از حقيقت را ناديده گرفته و در «پاره حقيقت‌گويي آشكاري» در غلتيده است و اين امر، عمده‌ترين نقطه ضعف مقاله به شمار مي‌آيد؛ چراكه اگر بر اساس بنيان ضيق ِمقاله «در تربيت جنسي چهار گفتمان محافظه‌كار، ليبرال، پست‌مدرن و انتقادي وجود دارد و سه گفتمان اخير بر آزادسازي روابط شنيع تأكيد مي‌كنند.»، به ناچار بايد تسليم گفتمان محافظه‌كار (يا به تعبير مؤلف بدبينانه) شويم. به‌بيان‌ديگر، بر اساس مدلولات بخش‌هاي ناصواب مقاله، چنانچه متصديان تعليم و تربيت نمي‌خواهند امر جنسي را به غريزه‌اي حيواني فرو كاهند، به ناچار بايد رويكرد رقيب را بپذيرند؛ رويكردهايي كه زندگي انساني، اخلاقي و بافضيلت را در هم‌جنس‌خواهي و ساير روابط حيواني جستجو مي‌كنند!.