مدلسازي عوامل تأثيرگذار در شدت تصادفات عابرپياده با استفاده از روش تحليل عاملي و رگرسيون لجستيك

زمينه و هدف: پياده روي يكي از جنبه هاي اجتناب ناپذير حمل و نقل شهري است و شهروندان براي انجام امور روزانه ناگزير به طي نمودن بخشي از مسير به صورت پياده هستند. در سفرهاي كوتاه انتخاب پياده روي تا مقصد توسط كاربران، مهمترين شاخص در تجلي سلامت ترافيك شهري است. حفظ و بهبود ايمني تردد عابر پياده، مهمترين عامل در تشويق آنها نسبت به انتخاب پياده روي است. روش: در اين پژوهش با مطالعه و بررسي تصادفات عابرين پياده و عوامل تأثيرگذار در آن در دو منطقه پرازدحام شهر رشت، نسبت به مدلسازي تصادفات عابر پياده جهت شناخت و درك بهتر پارامترهاي مؤثر بر ايمني تردد عابرين، اقدام شده است. جهت مدلسازي و تعيين معادله، از تحليل عاملي و رگرسيون لجستيك، استفاده شده است. متغير وابسته در اينجا، شدت تصادفات عابر پياده (جرحي و فوتي) بوده و متغيرهاي مستقل نيز عوامل تاثير گذار در تصادفات عابرين هستند. در گام نخست، متغيرهاي مستقل با توجه به فراواني آنها در تصادفات جرحي و فوتي) بصورت عامل هاي (گروههاي) جديد جهت كاهش متغيرها دسته بندي شده و در ادامه رابطه عامل هاي جديد با متغير وابسته در معادله اي با استفاده از رگرسيون لجستيك تعيين مي شود. نتايج: نتايج نشان مي دهد كه سن عابر پياده رابطه معكوسي با شدت تصادفات داشته است. بدين معنا كه با افزايش متغير سن، تصادفات جرحي كاهش مي يابد. همچنين به لحاظ زماني بيشترين تصادفات جرحي عابرين در نيمه دوم سال و همچنين اواخر هفته رخ داده كه مي تواند ناشي از بازگشايي مدارس و دانشگاهها و تردد بيشتر در اين ايام باشد. پيشنهادها: بايستي توجه ويژه اي به گروه هاي سني آسيب پذير، كه عمدتا جوانان و نوجوانان هستند، صورت پذيرد. همچنين به علت بازگشايي مدارس و دانشگاهها در نيمه دوم سال و تردد بيشتر دانشجويان در اين دو منطقه شهر رشت و نيز شرايط جوي در ماه هاي پاييز و زمستان مي بايست تمهيدات لازم جهت كاهش تصادفات عابر پياده لحاظ شود. از طرفي با برگزاري كلاسهاي آموزشي مختص عابران، ارتقاء آگاهي عمومي از طريق رسانه هاي جمعي، فرهنگ سازي لازم جهت استفاده از تسهيلات تردد ايمن مثل پل عابر پياده، عبور از گذرگاه هاي عابر پياده، توجه به چراغ راهنمايي و ... مي توان گامي مثبت در جهت كاهش تصادفات عابرين برداشت.