بررسي رانندگي مخاطره آميز در شهر زاهدان و عوامل مؤثر بر آن

زمينه و هدف: هدف پژوهش، بررسي ميزان رفتار رانندگي مخاطره آميز در شهر زاهدان و عوامل مؤثر بر آن است. روش: روش پژوهش، پيمايشي بود و تعداد 370 پاسخ گو از ميان رانندگان مقصر و غير مقصر درگير در تصادفات درون شهري زاهدان با روش تصادفي سيستماتيك انتخاب شدند. داده ها از طريق پرسش نامه پژوهشگر ساخته و با الهام از پرسش نامه رانندگي پر خطر منچستر جمع آوري شدند. يافته ها: يافته ها نشان داد كه ميانگين رفتار رانندگي مخاطره آميز در بعد تخلفات عمدي معادل 1/8 در بازه 1 تا 5 و در بعد تخلفات غير عمدي معادل 1/9 در بازه 1 تا 5 است كه در حد كم (به ندرت) ارزيابي مي شود. بحث و نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه عوامل زير به ترتيب اهميت، بيشترين ميزان تأثير مستقيم يا معكوس را بر شاخص كلي رفتار رانندگي مخاطره آميز دارند: قانون گريزي (تأثير مستقيم)، رانندگي خصومت آميز (مستقيم)، احساس هويت ملي و ديني (معكوس)، و تعداد جريمه در سال گذشته مستقيم). عوامل زير به ترتيب اهميت، بيشترين ميزان تأثير مستقيم يا معكوس را بر قانون گريزي دارند: نيازهاي اجتماعي (تأثير مستقيم)، سابقه رانندگي (معكوس)، قانون گرايي (معكوس) و نگرش به پليس راهور معكوس). عوامل زير به ترتيب اهميت، بيشترين ميزان تأثير مستقيم يا معكوس را بر نيازهاي اجتماعي دارند: نگرش به پليس راهور (معكوس)، رضايت از زندگي (مستقيم)، تفكر انتقادي (معكوس) و تقدير گرايي (مستقيم). پژوهشگر نتيجه گرفت كه رانندگان متخلف بايد در دوره هاي آموزشي اجباري و جلسات بحث گروهي شركت كنند تا هنجارهاي رانندگي را دروني كنند و با تفكر انتقادي، روش هاي حل مسئله را بررسي و تحليل نمايند.