عنوان مقاله :
كاركردهاي استعارة دستوري اسم‌سازي در گفتمان سياسي فارسي و انگليسي: رويكرد ون‌دايك
عنوان به زبان ديگر :
Critical Analysis of Grammatical Metaphor of Nominalization in English and Persian Political Discourses
پديد آورندگان :
رضاپور، ابراهيم دانشگاه سمنان - گروه زبان‌شناسي همگاني , احمدي، شيوا دانشگاه سمنان - گروه زبان‌شناسي همگاني
كليدواژه :
استعارة دستوري , تحليل گفتمان انتقادي , ايدئولوژي
چكيده فارسي :
هليدي سه نوع استعارة دستوري را معرفي مي‌كند. اسم‌سازي يكي از انواع استعاره‌هاي دستوري است كه در فرانقش انديشگاني مطرح است. در اين پژوهش، سعي داريم كه نقش استعارة دستوري اسم‌سازي را در گفتمان سياسي فارسي و انگليسي از منظر تحليل گفتمان انتقادي و با توجه به رويكرد ون‌دايك بررسي كنيم و به اين پرسش‌ها پاسخ دهيم: 1. آيا استعارة اسم‌سازي در ايجاد پيوستگي و انسجام در متن و نيز حاشيه‌راني و برجسته‌سازي نقشي را ايفا مي‌كند؟ 2. نقش ايدئولوژيك اسم‌سازي در گفتمان سياسي فارسي و انگليسي چيست؟ 3. تعداد استعاره‌هاي دستوري اسم‌سازي در متون سياسي فارسي بيشتر است يا در متون سياسي انگليسي؟ شيوة جمع‌آوري داده‌ها به صورت كتابخانه‌اي است و با بررسي 5/22 صفحه روزنامة انگليسي (گاردين، يو اِس اِي تودي، تلگراف و نيويورك تايمز) و 5/22 صفحه روزنامة فارسي (كيهان، قدس و شرق) با موضوع مذاكرات هسته‌اي ايران دريافتيم كه استعارة اسم‌سازي با تغيير ساخت اطلاعي جمله (مبتدا و خبر [Theme and Rheme] و مبتداسازي [Topicalization])، ارجاع به پيش‌فرض‌ها، استلزام معنايي [Entailment]، حذف عامل/ كنشگر و تغيير مدل‌هاي ذهني خواننده مي‌تواند باعث حاشيه‌راني و برجسته‌سازي شود. با استفاده از استعارة اسم‌سازي، بخشي از اطلاعات بيان نمي‌شوند و با تغيير ساختار مبتدا و خبر مي‌تواند بار تأكيدي جمله را تغيير دهد. اسم‌سازي باعث مي‌شود كه نويسنده بدون اينكه نياز باشد اطلاعات تكراري را مرور كند، به دانش پيش‌زمينه‌اي خواننده ارجاع دهد (انسجام) و نيز از اسم‌هايي استفاده شود كه معناي مفهومي مشابهي دارند (پيوستگي). همچنين، مشخص شد كه بسامد اين نوع استعاره در روزنامه‌هاي فارسي بيشتر از تعداد آن در روزنامه‌هاي انگليسي است.
چكيده لاتين :
Nominalization is one of the metaphors introduced by Halliday, which is a part of ideational meta-function. The present research study is an attempt to investigate the role of nominalization in political Persian and English discourses from Van Dijk’s Critical Discourse Analysis (CDA) perspective. In so doing, it attempts to answer the following research questions: (1) Does nominalizations have any role in cohesion and coherence as well as in marginalization and highlighting in the text? (2) What’s ideological role of nominalization in Persian and English political discourse? (3) In which discourse (Persian or English) more nominalizations are used? By studying 22/5 pages of English newspapers (Guardian, USA Today, Telegraph and New York Times) and 22/5 pages of Persian newspapers (Keyhan, Qods and Shargh) focused principally on Iran’s nuclear program negotiations, it was discovered that nominalization can cause marginalization and highlighting by changing information construction of the sentence (theme and rheme), referring to presuppositions, using entailment, omitting the agent and changing the mental models. Nominalization helps the author to make reference to the background knowledge of the reader without giving any repetitive information (coherence). It also helps the writer to use nouns (next to each other) which have the same conceptual meaning (cohesion). Furthermore, it can be concluded that this metaphor is used more frequently in Persian newspapers than in English ones.
