بررسي عوامل اجتماعي و فرهنگي مؤثر بر وقوع حوادث رانندگي در شهر تهران

زمينه و هدف: پژوهش حاضر به منظور شناسايي عوامل اجتماعي و فرهنگي مؤثر بر حوادث رانندگي در ميان شهروندان شهر تهران مورد مطالعه قرار گرفته است؛ بنابراين پژوهش حاضر به دنبال پاسخ گويي به اين سؤال بر آمده كه مهم ترين عامل اجتماعي و فرهنگي مؤثر بر حوادث رانندگي كدام است؟ در ارتباط با موضوع پژوهش و چهارچوب نظري عوامل اجتماعي و فرهنگي مؤثر بر حوادث رانندگي، متناسب با ديدگاه هاي تلفيقي كاكرهام و پير بودريو در حوزه جامعه شناسي فرهنگي به مطالعه مهم ترين عامل فرهنگي يعني سبك زندگي و مهم ترين عامل اجتماعي يعني پايگاه اجتماعي بر حوادث رانندگي در مدل نظري مورد مطالعه قرار گرفته است. هدف اصلي پژوهش، شناسايي اثر پايگاه اقتصادي - اجتماعي و سبك زندگي بر حوادث رانندگي مي باشد. روش: روش انجام پژوهش، توصيفي و از نوع پيمايشي بوده كه با استفاده از روش توصيفي و تبييني به تجزيه و تحليل داده ها مي پردازد. مقدار آلفاي كرونباخ براي متغيرهاي پژوهش يعني پايگاه اجتماعي، سبك زندگي و مؤلفه هاي سبك زندگي بالاي 70 درصد بوده است كه بيانگر اعتبار و روايي بسيار مناسب براي متغيرهاي مفهومي پژوهش است. يافته ها و نتايج: نتايج آزمون دوجمله اي در ارتباط با اثر پايگاه اقتصادي - اجتماعي افراد بر حوادث رانندگي نشان مي دهد كه سطح معني داري و خطاي زير 1 درصد و سطح اطمينان 99 درصد بيانگر تأثير پايگاه اقتصادي - اجتماعي افراد بر حوادث رانندگي است. همچنين نتايج آزمون دو جمله اي در ارتباط با اثر سبك زندگي بر حوادث رانندگي نشان مي دهد كه سطح معني داري بالاي 5 درصد بيانگر عدم تأثير سبك زندگي بر حوادث رانندگي است؛ بنابراين نتايج كلي پژوهش نشان مي دهد كه عوامل اجتماعي و فرهنگي بر حوادث رانندگي اثر معناداري دارد.