اثرات حاد نيرومندسازي پس فعالي (PAP) بر عملكرد بي‌هوازي و تغييرات لاكتات در تالوكاران زن

The acute effects of post-activation potentiation (PAP) warm-up protocols on anaerobic performance and lactate changes in female talo athlete

هدف: هدف اين مطالعه، تعيين اثرات حاد پروتكل­هاي متفاوت­ گرم كردن PAPبر عملكرد بي­ هوازي و تغييرات لاكتات در تالوكاران زن بود. روش­ شناسي: به اين منظور 10 نفر ووشوكار زن نخبه (با ميانگين سن 31/3±9/19سال، قد 7/3±160 سانتي­متر، وزن 18/5±68/54 كيلوگرم، توده چربي37/3 ±3/13 درصد، BMI46/1±19/21)،در پژوهش حاضر شركت كردند و به طور تصادفي و در سه روز نامتوالي، يكي از سه پروتكل گرم­ كردن الف- گرم ­كردن تخصصي ووشوكاران (ويژه)؛ ب- 2 ست 4 تكراري اسكوات از پشت با 70 درصد1RM(قدرتي) و ج- دو سرعت 36 متر (40 يارد) را با مقاومت 0، 10، 20و 30 درصد وزن بدن (سرعتي) اجرا كردند. 5 دقيقه پس از انجام هر پروتكل، آزمون رست اجرا شد.. ضربان قلب (به مدت 10 ثانيه) و لاكتات خون (از طريق لاكتومتر) قبل و بلافاصله پس از گرم­كردن، قبل وبلافاصله پس از آزمونRAST ثبت شد. براي تحليل داده­ ها از روش آماري اندازه ­گيري­هاي مكرر و آزمون تعقيبي LSD به منظور ارزيابي تغييرات درون گروهي استفاده شد. نتايج: نتايج نشان داد بين 4 زمان­ اندازه­گيري لاكتات از پيش از گرم كردن تا پس از آزمونRAST تفاوت­ معناداري وجود دارد (001/0≥P) اما، در هر زمان اندازه­ گيري شده ميزان لاكتات بين سه پروتكل تفاوت معناداري مشاهده نشد (05/0≥P).بين توان كمينه در پروتكل ويژه و قدرتي(002/0=P) همچنين، بين شاخص خستگي در پروتكل قدرتي و سرعتي (024/0=P) تفاوت معناداري وجود دارد كه اين تفاوت در هر دو، به سود پروتكل قدرتي بود. اما، بين سه شيوه گرم­كردن در توان بي ­هوازي بيشينه و ميانگين توان بي­ هوازي تفاوت معنا­داري وجود نداشت(05/0≥P). بحث و نتيجه­ گيري: با توجه به آن­چه در اين پژوهش به دست آمد، به نظر مي­رسد نوع تمرين اندازه­ي اثر PAP را تعيين مي­كند و اثرات PAP ظاهراً در تالوكاران كه بيشتر در سيستم گليكوليتيكي فعاليت دارند، مشاهده نشد؛ احتمالاً، ورزشكاران سرعتي و يا تواني- انفجاري به ميزان بيشتري از اين پديده بهره ­مند شوند.

Purpose: Post-activation potentiation (PAP) is a relatively new training technique that positively influence athletes’ performance. The purpose of this study was to determine the acute effects of different PAP warmup protocols on anaerobic performance, and lactate changes in Talo female athletes. Methods: Ten elite Talo female athletes (age 19.9± 3.31, height160 ± 3.7 cm, weight 54.68± 5.18kg, body fat 13.3± 3.37%, Body mass index 21.19± 1.46) participated. They randomly performed one of the three following protocols in consecutive days: A. specific Wushu warm up (specific protocol); B. 2 sets × 2 repetitions back squat with 70%1RM (strength protocol); and C. 40 yard sprint with 0, 10, 20, and 30% of body weight (speed protocol). The RAST test was done 5 minutes after each warm-up protocol. Heart rate (for 10 seconds) and blood lactate (via lactometer) were recorded before and immediately after warm-up, as well as before and immediately after RAST test. For data analyzing, the repeated measures ANOVA and LSD post hoc was used. Results: Results showed a significant difference among the mentioned 4 times of lactate measurement (P<0.001), while there was no significant difference among protocols in a given time (P>0.05). A significant difference between specific and the strength protocols (P=0.002) in case of minimum power, and strength and speed protocols (P=0ي .024) in regard to the fatigue index was observed. Both were in favor of strength protocol. There was no significant difference among the warm-up protocols on peak power and mean power (P>0.05), too. Conclusion: The type of the training performance determines the magnitude of PAP effects. Results indicated PAP probably wouldn’t have any efficacy in Talo athletes due to the glycolytic dominant system while probably PAP has more positive effects on speedy and power-explosive athletes