منازعات دروني ساخت سياسي و چالش بازتوليد فرهنگي در جمهوري اسلامي ايران

Internal Disputes in the Political Structure and Challenges of Cultural Reproduction in the Islamic Republic of Iran

با پيروزي انقلاب اسلامي، نظامي حاكم شد كه داعيه‌دار تربيت انسان و اسلامي‌ سازي كليه شئون و عرصه‌ هاي اجتماعي جامعه بوده است. در همين راستا؛ سياست‌هاي متعددي هم در حوزه ­هاي مختلف جامعه، تدوين و اجرا شده است. اما به ‌رغم همه تلاش‌ها، شواهد حاكي از عدم حصول موفقيت مورد انتظار در تحقق اهداف فرهنگي جمهوري اسلامي و باز توليد آن مي‌باشد. مقاله حاضر به دنبال بررسي علل و چرايي شكل ­گيري چالش در فرايند باز توليد فرهنگي جمهوري اسلامي ايران طي سه دهه گذشته است و در اين راستا، با استفاده از روش كيفي و مطالعات اسنادي و كتابخانه‌اي؛ تلاش خود را بر تكثريابي ساخت دروني نظام سياسي و چالش‌ هاي برآمده از آن براي تدوين، تفسير و اجراي يك سياست فرهنگي منسجم و كارآمد متمركز نموده است. بررسي‌ها نشان مي­دهد به‌ رغم وجود الگوي فرهنگي نسبتاً واضح و مشخص؛ سياست فرهنگي كشور، همواره با نوعي دوگانگي، عدم انسجام، گسست­هاي مداوم و تعارض دروني در مقام تدوين، تفسير و اجراي سياست فرهنگي روبه‌رو بوده است. سيطره چنين وضعيتي بر سياست فرهنگي، جز با قرار دادن روند حاكم بر بستر ساخت سياسي، بلوك‌بندي‌ها و تعارضات دروني و تنازعات گفتماني جاري در آن قابل درك نخواهد بود.

After the victory of Islamic revolution; a system was enacted that claimed to educate human beings and Islamize all social affairs and all fields of society. Aimed at realizing these goals; various policies were made and came into force. Despite many efforts; now it is obvious that the intended cultural objectives of Islamic republic of Iran have not been expectedly realized. This paper intends to investigate why there has been a challenge to the cultural reproduction process in the Islamic republic of Iran during the past three decades. The researchers have used a qualitative method and documentary studies and focused on the pluralization of internal structure of political system and its challenges to formulate, interpret, and administrate a consistent and efficient cultural policy. The studies indicate although there has been a relatively certain cultural pattern; cultural policies of Islamic republic of Iran in the last three decades were trapped both in compiling and administration levels and engaged in a disintegration and continuous ruptures and internal contradictions. Domination of this kind of conditions in the cultural policies will not be understood unless by putting the current trend of compiling and administration of cultural policies in the ground of political structure, internal contradiction and discourse disputes.