كليدواژه :
شعر عاشقانه انتقادي , نمايه معنايي , قيصر , امينپور
چكيده فارسي :
با توجه به تحولاتي كه تضاد و تقابل در نظريه‌هاي ادبي پشت سر گذاشته و از واگرايي به هم‌گرايي رسيده است، پژوهش حاضر هم‌گرايي گفتمان‌هاي متقابل را به‌عنوان يك مؤلفه در سبك‌شناسي انتقادي شعر مورد توجه قرار مي‌دهد و اين مطالعه را در شعر قيصر امينپور به انجام مي‌رساند. با طرح اين پرسش‌ها كه سير زايش معنا در شعر امينپور چگونه پيش مي‌رود و هم‌گرايي گفتمان‌هاي متقابل سبب خلق كدام نمايه‌ها و همگنه‌هاي معنايي در شعر او مي‌گردد. تجزيه و تحليل‌هاي انجام‌شده در اين مقاله نشان مي‌دهد: گفتمان عاشقانه كه در سنت شعر كلاسيك فارسي عموماً با تسليم و پذيرش همراه بوده، در بخشي از شعر قيصر امينپور با نقطۀ مقابل آن؛ يعني اعتراض و انتقاد هم‌گرايي يافته و در پيدايش زيرگونه‌اي به نام شعر عاشقانۀ انتقادي كاركرد مي‌يابد. در اين قسم از اشعار امينپور، نمايه‌هاي عاشقانه با مركزيت كليدواژه‌هاي عشق و دل، در تجسمي متفاوت با گفتمان تغزلي شعر فارسي، به نقد رابطۀ عمودي قدرت پرداخته، حس دروني عشق قدرت بيكران و پرتب و هذيان يافته و در نمايه‌هاي معنايي كه كاركرد حواس ديداري، شنيداري و بويايي در آن قابل توجه است، همگنۀ معنايي انتقاد را در فضايي محسوس براي خواننده مجسم مي‌كند.
چكيده لاتين :
In light of developments in the contradiction of literary theories that have gone from divergence to convergence, the present study considers the convergence of reciprocal discourses as a component of critical poetry stylistics in front of the eye. and this study is done in three grammar offices of love, flowers are all sunflowers, and they are done by the sudden mirrors of Kaiser Amin-Pour.By asking these questions how the process of meaning-making in Aminpour's poetry proceeds and the interplay of interpolation discourses, which semantic profiles and semantic homogeneities are created in his poetry
The analysis done in this article shows that the romantic discourse generally associated with surrender and acceptance in the classical Persian poetry, in part of Aminpour's poetry, with its opposite point, namely protest and criticism. It has been found to work and to function in the emergence of a subtext called critical love poetry.
In this section of Aminpour's poems, romantic profiles centered on the keywords of love and heart, in a different embodiment of the lyrical discourse of Persian poetry, criticize the vertical relationship of power, the inner sense of love, the infinite power, and desire. and he gets delirious
and in semantic profiles where visual, auditory, and olfactory sensory functions are prominent, the semantic homogeneity of criticism is embodied in a space perceptible to the reader.
