رابطه جهت گيري هدف و فراشناخت با خودكارآمدي تحصيلي در دانشجويان دختر

The Relationship between Goal Orientation and Meta Cognition with Academic Self-Efficacy in Female Students of Ahvaz Branch Islamic Azad University

هدف از پژوهش حاضر، بررسي رابطه جهت گيري هدف و فراشناخت با خودكارآمدي تحصيلي در دانشجويان دختر دانشگاه آزاد اسلامي واحد اهواز بود. نمونه پژوهش شامل 200 نفر از دانشجويان دختر بود كه به صورت تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. براي گردآوري داده ها از، پرسشنامه جهت گيري اهداف پيشرفت ميدگلي و همكاران (1998)، پرسشنامه حالت فراشناختي (ESM) و مقياس خودكارآمدي تحصيلي دانشجويان (CASE) استفاده شد. پژوهش حاضر از نوع همبستگي بود. براي تحليل داده ها از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چند متغيره استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين جهت گيري تبحري، جهت گيري عملكردي-رويكردي، جهت گيري عملكردي-اجتنابي و فراشناخت با خودكارآمدي تحصيلي رابطه معني دار وجود دارد، همچنين تحليل رگرسيون چندمتغيره نشان داد كه از بين متغيرهاي پيش بين، متغير جهت گيري تبحري و فراشناخت به ترتيب پيش بيني كننده مناسبي براي متغير ملاك خودكارآمدي تحصيلي مي باشند.

The aim of the present study was to investigate the relationship between goal orientation and Meta cognition with academic self-efficacy in female students of Ahvaz Branch Islamic Azad University. The sample of research included 200 subjects who were selected based on stratified random sampling. For the measurement of the variables, Midgley’s Goal Orientation Questionnaire, State Meta-cognition Inventory (ESM) and College Academic Self-efficacy Scale (CASES) were used. To analyze data Pearson correlation coefficient and multivariable regression analysis were employed as statistical methods. The results revealed that there was significant relation between goals mastery, performance-approach goals, performance-avoidance goals and meta cognition with academic self-efficacy. Also regression analysis showed that mastery goals and meta cognition were respectively predictive variables for the academic self-efficacy.