بررسي تأثير تزريق نانوذره ي اكسيد سيليسيم بر مهاجرت ذرات ريزسازندي حين تزريق آب كم شور

در اغلب مخازن ماسه‌ سنگي توليد ريز‌دانه‌هاي سازندي حين توليد به مشكلي اساسي تبديل شده است. اين ذرات مي‌توانند تراوايي مخزن را به‌شدت كاهش دهند يا در صورت توليد شدن باعث خوردگي تجهيزات سطحي گردند. جابه‌جايي اين ذرات مي‌تواند ناشي از عوامل شيميايي مثل درجه‌ي شوري و pH باشد يا در اثر نيروي هيدروديناميكي سيال توليدي انجام گيرد. يكي از روش‌هاي كارآمد براي مقابله با مهاجرت اين ريزدانه‌ها، استفاده از نانوذرات جهت تثبيت ذرات سازندي در منشأ توليدشان است. هدف اين مقاله، بررسي تأثير تزريق نانوسيال در كنترل مهاجرت ريز‌دانه‌هاي سازندي با منشأ شيميايي در محيط متخلخل مصنوعي است كه تاكنون بررسي و مطالعه نشده است. گفتني است در آزمايش‌هاي مورد‌نظر، نانوذرات اكسيد سيليسيم به كار رفته و تركيب هيدروكربن‌هاي دكان و پارافين به‌عنوان نفت استفاده شده‌اند. همچنين تأثير غلظت نانوسيال تزريقي در كنترل مهاجرت ذرات بررسي شده است. در تمامي مراحل ذكر شده، بازيافت نفت اندازه‌گيري خواهد شد. نتايج آزمايش‌هاي اوليه نشان مي‌دهد كه نانوذرات اكسيد ‌سيلسيم توانايي زيادي در كنترل مهاجرت ذرات ريزسازندي دارند. با استفاده از نانوذرات اكسيد سيليسيم، مقدار افت فشار در طول مغزه كاهش چشمگيري يافت كه نشان از كاهش مهاجرت ذرات ريز داشت. همچنين غلظت بهينه‌ي نانوذره برابر 0/1 درصد وزني تعيين شد. نتايج حاصل از آزمايش‌هاي AFM نشان داد كه نانوسيال اكسيد سيليسيم با جذب روي سطح شيشه به‌شدت سبب تغيير زبري سطح شيشه شده است. در نتيجه مكانيزم اصلي و غالب كنترل مهاجرت ذرات ريز توسط نانوسيال اكسيد سيليسيم، افزايش زبري سطح مغزه متخلخل معرفي گرديد.

فاقد چكيده مي باشد