بررسى كنايات شاهنامه در بخش تاريخى

Research on allusions of Shahname in Historical part

شاهنامه يكى از شاهكارهاى معدود ادبيّات جهان به شمار مى رودكه با توجه به محتواى غنى آن از يك سو واهميّت آن براى زبان فارسى از سوى ديگر، و اين كه شاهنامه كه نترين اثرى است كه به طوركامل به دست ما رسيده، تأثير آن در سراسر ادب فارسى مشهود است. دراين اثر عظيم، فردوسى براى بيان افكار و انديشه هايش نيروى تخيّل را به كار مي گيرد و گونه هاى مختلف خيال در تصويرپردازى هاى او باز تابى هنرمندانه مى يابد. او از كنايه كه يكى از طبيعى ترين راه هاى بيان و قوى ترين راه القاى معانى است در مقايسه با ديگر صور خيال بيشترين بهره را مى گيرد. اين مقاله، پژوهشى است درمورد جمع آورى وتنظيم كنايه هاى موجود در بخش تاريخى شاهنامه كه همراه شاهد مثال ارائه شده است.حاصل اين پژوهش از اين قرار است كه بيشتر كنايات استخراج شد بخش مذكور ازنوع كنايه ى فعلى از گونه ى ايما مي باشد كه بسيارى ازكنايات به كار رفته در آن در زندگى امروزكاربرد دارند و برخى از آن ها مخصوص شاهنامه است كه در ديگر آثار منظوم و منثور حماسى ممي تواند كاربرد داشته باشد.