جايگاه عرفان در شعر شهريار

Mysticism place in Shahriar poetry

شهريار از جمله شاعران دلسوخته اى است كه با گذر از عشق جسمانى به محبت روحانى دست يافته است. شهريار با ورود به عالم عرفان، فضاى شعريش از واژه گرفته تا معنا و مضمون، دگرگون مى شود و نه تنها غزل كه تمام قالبهاى شعريش، صبغه ى آن جهانى م ىگيرد. وى بر اين باور است كه ابراز محبت، حيات انسانى را بهشت آيين م ىكند. او با توجه به گفته ى ابوسعيد ابى الخير، نزديكترين راه را براى وصول به حق، خوشنود كردن دلها م ىداند. دلشكستگى بنده نيز سبب تقرب او به ذات بارى تعالى مى گردد. شهريار، جهان را جلوه اى از جمال يارمى داند و روح انسان را منشعب و مشتق از روح خدا مى داند وهمواره آروزمند بازگشت به آن مبدا مي باشد. رسيدن به حق و اتصال بنده با معبود نيازمند راهنمايى يك واسطه است كه به آن، دليل يا شيخ يا پير م ىگويند.