بررسي تطبيقي رمان انجير معابد احمد محمود با بادي آرتيست اثر دان دليلو

بدون عنوان

در دنياي توسعه ي فن آوري و پيشرفت علم، واقعيت معناي سنتي خود را از دست داده است به عقيده ي بسياري از منتقدان جامعه شناس، ديگر نمي توان در دنياي كنوني از واقعيت سنتي براي تعريف امر واقعي استفاده كرد. اما آنچه اين تغيير را سبب شده، نه صرفا فن آوري و پيشرفت علم، بلكه تغيير رويكرد و بينش بشر نسبت به تعريف خود به عنوان انسان بر روي زمين است . ژان بودريار يكي از متفكراني است كه دنياي كنوني ما را دنيايي بدون واقعيت. بلكه پرازحاد واقعيت مي داند. او بر اين باور است كه جامعه هاي كنوني در عصر پسامدرن، نه از انسان هاي واقعي، بلكه تنها پر از وانموده هايي از انسان ها هستند كه در نهايت باعث ايجاد دنياي شبيه سازي شده ي حادواقعيت مي شوند. يكي از عوامل تأثيرگذار كه بودريار را به اين نظريه رهنمون ساخت، ترجمه هاي وي از آثار ادبي برتولت برشت بود. به همين دليل، بودريار ادبيات را نه صرفا يك هنر، بلكه رسانه اي خاص براي توليد، نمايش و بيان فرهنگ در ميان مردم بر مي شمارد. اين مقاله به مطالعه ي وجود اين دنياي جادواقعيت در ادبيات به عنوان يك رسانه ي ساخت فرهنگ مي پردازد. به همين منظور و براي بيان اين امر كه ادبيات صرفا دنياي تخيلي و يا بازنمايي از دنياي واقعي نيست، رمان هاي بادي آرتيست اثر دان دليلو و درخت انجير معابد اثر احمد محمود در اين مقاله بررسي تطبيقي مي شوند. مقاله با استفاده از مفاهيم كليدي وجود حاد واقعيت نظير نشاند، بازنمايي، نمونه (مدل) و وانموده به بيان اين نظريه مي پردازد كه گرچه اين دو اثر ادبي متعلق به دو كشور متفاوت و با دو فرهنگ متفاوت بوده و حتي در زمانهاي متفاوت نوشته شده اند، داراي يك وجه شباهتي هستند. هر دو دنياي حاد واقعيت را نه تنها براي شخصيت هاي داستان، بلكه براي خواننده نيز به تصوير مي كشند