آثار تغييرپذيري تمـرين و توجه در يادگيري مهارتي ورزشي

The Effects of Practice Variability and Attention on Sport Skill Learning

در اين پژوهش آثار برنامه ريزي آرايـش تمرين و كانون توجه بر يادگيري مهارتي ورزشي بررسي شد. 40 دانش آموز دختر دبيرستاني (ميانگين سن= 88/0 ± 02/16 سال) در حالي مهارت پرتاب دارت را با آرايش مسدود يا تصادفي تمرين كردند كه توجه آنان با استفاده از تكاليف دوگانه، به مهارت (امتيازهاي دارت) يا به علامت نامربوط (اصوات ثانويه) هدايت شد. تحليل واريانس روي وضعيت پايه، مرحله تمرين و آزمون انتقال تاخيري انجام گرفت. نتايج نشان داد همه گروه ها از وضعيت پايه تا آزمون انتقال تاخيري پيشرفت امتيازي معنادار داشتند. به علاوه ، بيشترين پيشرفت از وضعيت پايه تا آزمون تاخيري در مقايسه با ديگر وضعيت ها، در شرايط تمرين تصادفي- توجه به عامل نامربوط ديده شد. به عنوان نتيجه گيري بايد گفت پژوهش حاضر اطلاعات تازه اي در خصوص رابطه تعاملي آرايش تمرين و تمركز توجه در طي يادگيري يك مهارت ورزشي فراهم كرد.

This study examined the effects of practice scheduling and attentional focus on learning a sport skill. 40 female high school students (mean age = 16.02 ± 0.88 years) practiced dart-throwing skill under either blocked or random practice schedules while their attention was directed to either the skill (dart scores) or an irrelevant cue (auditory tones) using dual-tasks. Analysis of variance were conducted at baseline, practice phase and a delayed transfer test. Results demonstrated a significant score improvement from baseline to delayed transfer test for all groups. Furthermore, the greatest improvement from baseline to delayed transfer test was observed in random-irrelevant condition compared with the other conditions. In conclusion, the current study provided new information about the interactive relationship between practice scheduling and attentional focus during learning a sport skill.