بررسي تاثير معنويت بر فرسودگي شغلي و تمايل به ترك خدمت كاركنان

مهمترين عامل بهره ­وري در سازما­ن ­ها و در نهايت شكوفايي هر جامعه­ اي در بهبود منابع انساني و پرورش نيروي انساني آن نهفته است. معنويت ­دركار تجربه‌اي از ارتباط و اعتماد متقابل ميان افرادي است كه در يك فرآيند كاري با هم همكاري مي‌كنند كه منجر به خوش‌بيني و حسن­ نيت فردي، ايجاد فرهنگ انگيزشي و افزايش عملكرد مي‌شود. هدف مقاله حاضر كه روش پژوهش آن از نوع توصيفي بوده و به‌صورت پيمايشي انجام‌گرفته، سنجش تأثير سه بعد معنويت سازماني بر فرسودگي شغلي و تمايل به ترك­ خدمت كاركنان مي­باشد. جامعه آماري پژوهش حاضر را كليه كاركنان مشغول در سازماني معنوي و بزرگي با بيش از 700 نفر نيرو، تشكيل مي­دهند. براي اين منظور اطلاعات جمع‌آوري‌شده با استفاده از پرسش نامه به‌صورت تصادفي به دو روش دستي و الكترونيكي از نمونه‌اي 200 تايي كاركنان شاغل در سازمان مذكور، مورد تجزيه‌ و تحليل قرار گرفت. با استفاده از دو نرم‌افزار SPSS و Lisrel تحليل آماري استنباطي و مدل ­سازي معادلات ساختاري انجام ‌گرفته است. نتايج نشان مي‌دهند سه بعد معنويت، بر فرسودگي شغلي و تمايل به ترك­خدمت تأثير دارند. به ‌عبارت‌ ديگر آن دسته از كاركناني كه سطوح بالاتري از معنويت را در كار خود احساس مي‌كنند نسبت به كاركناني كه اين احساس را در سطح ضعيف‌تري تجربه مي‌كنند كمتر دچار فرسودگي شغلي مي‌شوند و ميزان تمايل به ترك­خدمت آنان پايين‌تر است.

فاقد چكيده مي باشد