عنوان مقاله :
بررسي اهميت راديوگرافي پس از جااندازي دررفتگي قدامي شانه
عنوان به زبان ديگر :
The importance of radiography after reduction of anterior shoulder dislocation
پديد آورندگان :
هاشمي، فرح دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده پزشكي - گروه طب اورژانس، مشهد , شريفي، داود دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده پزشكي - گروه طب اورژانس، مشهد , كسايي، مجيد دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده پزشكي - گروه طب اورژانس، مشهد , قاسمي، الهه دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده پزشكي - گروه طب اورژانس، مشهد , رضوي، محمدرضا دانشگاه علوم پزشكي سمنان - كميته تحقيقات دانشجويي - مركز تحقيقات مراقبت هاي پرستاري،سمنان , لواف، صباحت دانشگاه علوم پزشكي سمنان، سمنان , زماني مقدم، حميد دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده پزشكي - گروه طب اورژانس، مشهد
كليدواژه :
دررفتگي شانه , راديوگرافي
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: در رفتگي مفصل شانه، شايعترين در رفتگي مفصلي بدن است. اين دررفتگي در 2 دوره از زندگي، بيشترين شيوع را دارد. در مردان بين 20 تا 30 سال به علت تروما و فعاليتهاي ورزشي افزايش مييابد و در خانمهاي بين 60 تا 80 سال معمولاً به علت سقوط، افزايش مييابد. هدف اين مطالعه بررسي تعيين فراواني راديوگرافي غيرنرمال پس از جااندازي دررفتگي قدامي شانه بود.
مواد و روشها: در يك مطالعه مقطعي يك ساله، 236 بيمار با در رفتگي قدامي شانه بدون عارضه مراجعهكننده به بيمارستان امام رضا مشهد مورد بررسي قرار گرفتند. اطلاعات مربوط به سن، جنس، مكانيسم آسيب، راديوگرافي قبل از جااندازي و نتايج تفسير آن، نتيجه جااندازي و بلافاصله انجام گرافي شانه بهدنبال جااندازي، نتيجه گرافي پس از جااندازي پس از تفسير، سمت دررفتگي و روش جااندازي ثبت گرديد.
يافتهها: ميانگين سني بيماران 22/13±81/31 سال بود كه 210 نفر (0/89%) مذكر و 26 نفر (0/11%) مونث بودند. دررفتگي قدامي در 116 بيمار (2/49%) شانه سمت راست و در 120 بيمار (8/50%) شانه سمت چپ بود. دررفتگي خود به خودي (9/61%) بيشترين مكانيسم دررفتگي بود. بيشترين روش جااندازي اكسترنال روتيشن (4/46%) بود. معاينه قبل و بعد از جاندازي در همگي 236 فرد و تفسير گرافي پس از جااندازي در تمام بيماران مورد مطالعه، نشاندهنده اصلاح دررفتگي قدامي شانه بود.
نتيجهگيري: اين مطالعه نشان داد كه راديوگرافي بعد از جااندازي دررفتگي قدامي شانه، ضروري نيست.
چكيده لاتين :
Introduction: Dislocation of shoulder joint is the most common joint dislocation in the body.This dislocation is the most common one in the 2 period of life. In men between 20-30 years of age due to trauma and sports activities and in women between 60-80 years, usually due to increases in fall. The aim of this study was to determine the prevalence of abnormal radiography in the reduction of anterior shoulder dislocation.
Materials and Methods: In a one-year cross sectional study, 236 patients with uncomplicated anterior shoulder dislocation who referred to Imam Reza hospital (Mashhad, Iran) were studied. The following data were obtained and recorded: the age and gender of patients, mechanism of injury, radiographs before replacing it up and the interpretation of results, the result of reduction and shoulders immediately following graph reduction, the result of the interpretation of radiographs after reduction, the dislocation and reduction.
Results: The mean age of patients was 31.81 ± 13.22. 174 patients (89%) were male and 26 (11%) were female. Anterior dislocation in 116 patients (49.2%) were right shoulder and in 120 patients (50.8%) were left shoulder. Spontaneous dislocation (61.9%) was the most dislocation mechanism and the external ortation (46.4%) was the most reduction method. Physcial examination before and afer reduction, and the interpretation of radiographs after reduction indicated the correction of anterior shoulder dislocation in all pateints.
Conclusion: This study demonstrated that radiography after anterior shoulder dislocation reduction is not necessary.