نگاه وبر به ليبرال - دموكراسي موجود در غرب

اين نوشتار بر پايه اين پيش­انگاره استوار است كه وبر در خطِّ­سيري انتقادي نسبت به انديشۀ سياسي غرب جاي مي­گيرد. خطِّ­سيري كه رويكردي انتقادي به ليبرال­دموكراسي دارد. بر اين پايه اين پرسش طرح مي­شود كه نگاه وبر به مدرنيته سياسي و ليبرال­دموكراسي چيست. فرضيه اين نوشتار اين است كه وبر ليبرال­دموكراسي را برنمي­تابد و با توجه به اين­كه باورمندانِ به مدرنيتۀ سياسي، آن را چونان جدايي دولت از جامعه مدني و برتري خودآئيني بر چيرگي برمي­شمرند؛ فرضيۀ انضمامي اين مقاله نيز باور وبر به «برتري چيرگي بر خودآئيني» خواهد بود. با كاربست روش تاريخ ايده­ها، يافته­هاي اين پژوهش نشان از برجستگيِ سه واحد- انگارۀ «برتريِ چيرگي بر خودآئيني»، «ظاهري بودنِ دموكراسي» و «قابلِ­انتقاد بودنِ ليبراليسم»، در رويكرد وبر به ليبرال­دموكراسي دارد. البته با وجود اين رويكرد انتقادي، وبر تنها سياست­زداييِ ديوان­سالارانه را برگشت­پذير مي­داند. به نظرِ وبر رهبريِ فرهمند در بسترِ يك دموكراسيِ پارلماني مي­تواند چنين كاستي را بزدايد.