تأثير كارل برايگ بر هايدگر

هايدگر در « راه من به سوي پديدارشناسي » همان تكريمي را نثار « در باب وجود : طرح كلي انتولوژي » كارل برايگ مي كند كه نثار كتاب برنتانو در باره « معاني متعدد وجود نزد ارسطو » و نيز « پژوهش هاي منطقي» هوسرل كرده است ((GA14:92. او همچنين به تاثير نافذ و از همين رو وصف ناشدني اي اشاره دارد كه برايگ – اين استاد الهيات ضد مدرنيسم و آخرين بازمانده مكتب الهياتي توبينگن كه الهيات كاتوليك را در گفتگوئي پويا با فلسفه هگل و شلينگ قرار مي داد – بر كار فكري آتي او نهاده است. هايدگر، حتي پنجاه سال پس از نخستين ملاقاتش با برايگ در سال 1909، از او به سبب « رسوخ و صلابت فكري » و مهارت مواجه ساختن آموزه هاي گذشته با پرسش هاي زنده و تپنده حال حاضر تمجيد مي كند ((Ibid:82. با اين همه بر تاثير برايگ روي هايدگر، تاكيد چنداني خاصه از آن گونه كه بر تاثير برنتانو و هوسرل ، نگرديده است. مقاله حاضر برآن است كه بر اين تاثير در سه بخش تمركز كند؛ الف. تاثير برايگ بر هايدگر در نحوه رويكرد به سنت فلسفي، ب. در مضامين انديشه و ج . در سبك نگارش.