جايگاه اجماع پكن در سياست خارجي چين

اجماع پكن به عنوان رهنمود سياست‌هاي اقتصادي توسعه بخش در عصر پسا اجماع واشنگتن، توانسته است به مدل توسعه اقتصادي دولت چين تبديل شود. اين اجماع و مدل اقتصادي دولت محور از مولفه ها و شاخص هايي برخوردار است كه پژوهش حاضر تلاش دارد تا ضمن شناسايي آنها، جايگاه و نقش اجماع پكن را در سياست خارجي چين مورد مداقه و تبيين قرار دهد. بر همين اساس، سوال اصلي پژوهش بر اين مبنا قرار دارد كه اجماع پكن از چه نقش و جايگاهي در سياست خارجي چين برخوردار است؟ با توجه به ماهيت دولت محوري اقتصاد چين، در پژوهش حاضر از چارچوب نظري اقتصاد سياسي دولت محور رابرت گيلپين استفاده شده است. روش پژوهش توصيفي-تحليلي است و گردآوري داده ها نيز كتابخانه‌اي مي باشد. يافته هاي پژوهش مبين اين واقعيت است كه اجماع پكن يك الگوي توسعه اقتصادي ويژه اي است كه از سوي نخبگان سياسي چين، با توجه به ظرفيت ها و ويژگي هاي خاص اين كشور، جهت توسعه اقتصادي ارائه گرديده است. اين اجماع با برخورداري از شاخصه هايي نظير نوآوري و تجربه پايدار و حق تعيين سرنوشت بر سياست خارجي چين تاثير گذاشته و رفتار اين كشور را در قبال ساير كشورها بر اساس تامين حداكثري منافع اقتصادي شكل مي دهد.