مباني پلوراليسم ديني (رابطه تجربه ديني و پلوراليسم)

اين مقاله بر آن است تا رابطه تجربه ديني و پلوراليسيم ديني را مورد بررسي قرار دهد.ابتدا سعي شده است تعريف روشني از«تجربه ديني»و«پلوراليسم ديني»به دست داده شود.تجربه ديني به معناي مواجهه انسان با امور ماوراء الطبيعي يا مشاهده و مشاركت در آن‌ها يا دريافتي اس كه متعلق آن خدا يا امور مرتبط با خداست.پلوراليسم ديني راهي براي تبيين تنوع و كثرت اديان وحياني و غير وحياني است و بر آن است كه تمامي ادعاهاي اديان مي‌تواند به وجهي صحيح باشد؛سپس اين نكته مورد بحث قرار گرفته كه جان -هيك-مبتكر پلوراليسم ديني در دوره معاصر-پلوراليسم ديني را بر تجربه ديني و تجربه ديني را بر نظريه كانت درباره فنومن و نومن، مبتني كرده است.در ادامه، اشكالات نظريه فنومن و نومن آشكار گرديده؛سپس روشن شده است كه اين اشكالات به پلوراليسم ديني هم سرايت مي‌كنند.در پايان اين نتيجه گرفته شده است كه پلوراليسم ديني به لاادري‌گري منتهي مي‌شود؛زيرا «هيك»بر آن است كه هيچ مفهومي از مفاهيم انساني را نمي‌توان به واقعيت متعالي نسبت داد و يا به مقبوليت و حقانيت يك دين خاص.

This article discusses relation between religious experience and religious pluralism. Firstly, it attempt to give clear definition on both of them. Religious experience means encounter of person with super natural or seeing of or participating in, them or knowledge that its object is God himself or things and beings connected to God. Religious Pluralism is a way for accounting for variety or plurality of revealed or unrevealed religious and believe that all religious doctrines in various religions are in a way true. Then it is discussed that john Hick who was instigator of religious pluralism in recent times depended it on religious experience and relgious experience on kant's doctrine on phenomenal and noumenal reality. Then, it is been clear that religious pluralism also involve ones. In the end, the result is that religious pluralism culminat in agnosticism because Hick held that any human conept can not be related to suprem Reality or in acceptance or accurancy a particular religion.