ملاصدرا و اصالت وجود

Mulla Sadra and Principality of Being

اين مقال بر آن است تا نظريه «اصالت وجود» را كه يكي از اصول مهم فلسفه ملاصدرا است بررسي وبه سابقه اين نظريه در فلسفه اشراق اشاره كند. مؤلف بر خلاف نظر مشهور، عقيده دارد كه شيخ اشراق نه تنها به اصالت ماهيت اعتقادي ندارد، بلكه از مدافعان سرسخت اصالت وجود ميباشد. دليلي كه ملاصدرا وپيروان او بر اصالت وجود ذكر كردهاند عيناً در بيانات شيخ اشراق وجود دارد . هم چنين مؤلف از راه رابطه علي ومعلولي انوار در نزد شيخ اشراق ثابت ميكند كه به نظر او علت به معلول خود وجود اعطا ميكند نه ماهيت. واين خود، دليلي است بر اصالت وتشكيك وجود. سپس مؤلف به معناي اعتباري بودن وجود در نزد شيخ اشراق اشاره ميكند ونتيجه ميگيرد كه معناي اعتباري، به معناي معقول ثاني فلسفي است كه اين عقيده مورد قبول ملاصدرا نيز ميباشد.

This essay will explain the doctrine of principality of being which it is one basic principles Sadra's philosophy and point at trace of it in philosophy of illumination. Unlike of familiar view, author believes in that Sohrawardi does not accept principality of quiddity but also he is serious proponent of principality of being, the same reason which Mulla Sadra and his followers put forward upon principality of being find in view of Sohrawardi. Also author proves through causal relation in lights with Sohrawardi that cause confers existence or being to its effect rather than quiddity and itself is reason on principality and gradation of being. Then, he points out the mentally-posited of being with Sohrawardi and concluded that by which is meant philosophical secondary intelligible which accepted by Sadra.