بررسي هستي شناسي در فلسفه ملاصدرا و هايدگر

هستي و وجود، از جمله واژه هايي است كه مابعدالطبيعه در صدد كشف و تبيين آن بوده است. در تاريخ متافيزيك (همه فلاسفه مدعي بوده اند)كه موضوع فلسفه »وجود« است (ياوجود به ماهو موجود) يعني همان هستي و معتقد بودند كه بحثهايشان بر آن متمركز بوده است. اما در ميان آنها دو انديشمند مشهور اهتمام بيشتري به مسئله «هستي»دادهاند و بر اين اعتقاد بودهاند كه فلاسفه بيشترين توجه را به موجود نمودند نه به وجود، و نسبت به وجود غفلت داشتهاند. صدرالمتالهين و مارتين هايدگر، دومتفكري هستند كه درباره «هستي»ديدگاهي نو و ابتكاري ارائه دادهاند. و ما در اين پژوهش سعي نمودهايم مختصري از تفكرات دو انديشمند درباره وجود را بررسي و ارائه نمائيم.

Studies of existence are terms witch metaphysics intended to discover and define them. Throughout the history of metaphysics, all philosophers have held that the subject matter of philosophy is existence, namely, the being, and regarded it us the focal point of their discussions. Among them, two have placed greater emphasis on the question of existence, and argued that philosophers have since formed on the existent, not existence, hence inadvertently ignoring the latter. Mulla Sadra and Martin Heideaer have come up with brand new insights about existence. This study is concerned with a study of their views