سير تحول رويكردهاي الهياتي جديد و شاخصه هاي آنها

The Development of the New Theological Approaches and their Characteristics

در اين مقاله سير تحولات الهيات معاصر از زمان شلايرماخر (به عنوان پايه گذار الهيات جديد) و تعريفي كه متالهان از دين ارائه داده اند، بررسي خواهد شد. از نظر شلايرماخر دين صرفاً امري اخلاقي نيست، بلكه تجربه اي اسرارآميز و ابطال ناپذير است و عقل از ايمان جداست. كارل بارت تاكيد كرده است كه سخن از خدا از جنس و سنخ گزاره نيست، بلكه يك واقعه و رخداد است. راينهولد نايبور در سنت نوارتدوكسي نشان داد كه عقل و ايمان دو بستر متمايز و منفك از هم هستند. برخي اگزيستانسياليست ها مثل رودلف بولتمان و پل تيليخ كوشيدند از كتاب مقدس اسطوره زدايي كنند و نشان دهند كه گزاره هاي مربوط به خدا همه نمادين و هستند.در الهيات معاصر نگاه نقادانه، هرمنوتيكي، تكثرگرا، متن محور، تاريخي و غيرجزمي، به همراه نفي اقتدارگرايي غلبه دارد.

In this paper the developments in the contemporary theology ever since Schleiermacher, as the founder of the modern theology, and the new definitions of religion provided by the theologians of religion are being studeid. From the perspective of Schleiermacher, religion is not merely the moral imperatives, but is rather a mysterious and unfalsifiable experience, and that faith is distinct from reason. Karl Barth insisted that talking about God is not propositional, but rather an event or occasion. Reinhold Niebuhr, from the New Orthodoxical tradition, showed that reason and faith have two distinct and separate contexts. Some existentialists, like Rudolf Bultmann and Paul Tillich, tried to demythologize the Bible and to show that statements about God are all symbolic. What are dominant in the contemporary theology are the critical, hermeneutical, pluralistic, text-based, historical and non-dogmatic attitudes along with the denial of totalitarianism.