بررسي ميزان توانايي ترسيب كربن پوشش درختي و خاك حاشيه بزرگراه در زيست بوم جنگلي زاگرس (مطالعه موردي: بزرگراه خرم آباد - انديمشك)

دي اكسيدكربن عمده ترين گاز گلخانه اي است كه فعاليت هاي انساني غلظت آن را در اتمسفر افزايش داده است. ترسيب كربن در پوشش درختي، گياهي و خاك هاي تحت آن ساده ترين و به لحاظ اقتصادي عملي ترين راهكار ممكن جهت كاهش كربن اتمسفري محسوب مي شود. لذا اين پژوهش به منظور بررسي توانايي ترسيب كربن پوشش درختي، علفي و خاك حاشيه جاده در بزرگراه خرم آباد- انديمشك انجام شد. جهت دستيابي به اهداف مورد نظر، چهار ترانسكت به فاصله 100 متري از همديگر به صورت عمود بر بزرگراه پياده شدند كه در هر كدام از ترانسكت ها هشت پلات مربعي شكل به فواصل 1، 30، 50 و 70 متري از همديگر پياده شدند. همچنين در مجاورت اين ترانسكت ها زمين عاري از پوشش درختي و گياهي به عنوان قطعه شاهد انتخاب شد. در داخل هر پلات كربن ترسيب شده در پوشش درختي، پوشش علفي و خاك (عمق 0 تا 30 سانتي متري) اندازه گيري شد. نتايج نشان داد مقدار كربن ترسيب شده به ترتيب افزايش فاصله از بزرگراه در درختان به ترتيب 30/104، 15/41، 76/33 و 01/29 تن در هكتار، در پوشش علفي به ترتيب 03/49، 36/155، 43/82 و 03/113 تن در هكتار، در خاك به ترتيب 17/32، 82/39، 37/47 و 80/47 تن در هكتار و در خاك عاري از پوشش گياهي 19/6 تن در هكتار بود. براساس نتايج بدست آمده مشاهده شد كه بيشترين ترسيب كربن در حاشيه بزرگراه مربوط به درختان است. پوشش علفي نيز بيشترين مقادير ترسيب كربن را در هريك از اجزاي مورد مطالعه به خود اختصاص داده اند.