شبيه سازي زماني - مكاني تغييرات سيماي سرزمين با استفاده از مدل تلفيقي زنجيره ماركوف و سلول‌هاي خودكار (مطالعه موردي: منطقه خشك و نيمه خشك ميمه دهلران)

آشكارسازي و پيش بيني تغييرات كاربري ارضي، لازمه مراقبت از اكوسيستم به ويژه در كشورهاي در حال توسعه با تغييرات سريع و اغلب بدون برنامه ريزي است. هدف از اين تحقيق، پايش تغييرات كاربري ارضي در گذشته و بررسي امكان شبيه سازي آن در آينده با استفاده مدل تلفيقي زنجيره ماركوف و سلول هاي خودكار در منطقه خشك و نيمه خشك ميمه دهلران واقع در استان ايلام است. در اين تحقيق از تصاوير ماهواره اي لندست (TM) سال 1988 و لندست (TM) سال 2001 و لندست (ETM+) سال2016 استفاده شد. با استفاده از طبقه بندي نظارت شده شبكه عصبي آرتمپ فازي، نقشه آشكارسازي تغييرات در هفت كلاس كشاورزي، جنگل، مرتع متوسط، مرتع فقير، بيرون زدگي سنگي، اراضي مسكوني و اراضي شور و نمكزار تهيه گرديد. دقت كل طبقه بندي نقشه هاي كاربري اراضي سال هاي 1988، 2001 و 2016 به ترتيب 93، 95 و 93 درصد بدست آمد. با به كارگيري مدل تلفيقي زنجيره ماركوف و سلول هاي خودكار، تغييرات كاربري اراضي براي سال 2030 پيش يني شد. نتايج ماتريس پيش بيني تغييرات بر مبناي نقشه هاي سال هاي 2001 و 2016 نشان داد كه در فاصله ي زماني 2030-2016 احتمال مي رود كه 13% از اراضي كشاورزي، 54% از جنگل، 48% از مراتع متوسط، 82% از مراتع فقير، 55% از بيرون زدگي سنگي، 52% از اراضي مسكوني، 93% از اراضي شوره زار و نمك زار به كاربري هاي ديگر تبديل شوند. براي اعتبارسنجي مدل، نقشه كاربري اراضي شبيه سازي شده سال 2016 با نقشه واقعي حاصل از طبقه بندي تصوير ماهواره اي همان سال مقايسه شد. ضريب كاپا محاسبه شده حدود 87% كه بيانگر قابليت بالاي مدل سلول هاي خودكار براي شبيه سازي تغييرات سيماي سرزمين در منطقه خشك و نيمه خشك ميمه دهلران است.