تاثير توپ‌هاي شناور بركاهش ميزان تبخير از منابع آبي روباز (مطالعه موردي: سد رسوبگير معدن مس سرچشمه)

تبخير از جمله مهم ترين تلفات محسوس از سطوح آبي به خصوص مناطق بياباني است كه بشر كمترين دخالت را در آن دارد و اقليم مهم ترين شاخص ميزان اين تلفات در مناطق مختلف به شمار مي رود. تاكنون راهكارهاي مختلفي جهت كاهش ميزان تبخير ارائه گرديده است. در پژوهش حاضر كه با هدف كاهش ميزان تبخير از سد رسوب گير و سطوح آبي روباز مجتمع مس سرچشمه انجام گرفت، سعي شده تا براي اولين باركارايي سه نوع توپ به عنوان پوشش هاي كاهنده تبخير بررسي گردد. توپ هاي مورداستفاده كه در مكانيسم عمل، اندازه و جنس، متفاوت هستند، شامل دو نوع توپ تك روزنه و چند روزنه از جنس پلي اتيلن با قطر 8 سانتيمتر و يك نوع توپ ريز با قطر يك سانتيمتر و از جنس پلي پروپيلن مي باشد. به منظور بررسي عملكرد اين پوشش ها در كاهش تبخير، مخازن كوچك يك مترمربعي در مجاورت سد رسوب گير سرچشمه احداث و كارايي پوشش هاي نامبرده با دو تكرار به مدت يك ماه از 15/01/95 تا 14/02/95 بررسي شدند. بر اساس آزمون مقايسه ميانگين توكي و دانكن سه نمونه توپ به لحاظ تغييرات ميزان تبخير و دما با شاهد اختلاف معني داري در سطح 5 درصد داشتند. نتايج به دست آمده نشان داد توپ هاي تك روزنه با كارايي 1/65 % بيشترين سهم را در كاهش تبخير داشتند در حالي كه توپ هاي چند روزنه و توپ هاي ريز با كارايي 1/65 % و 8/38 % در اولويت هاي بعدي قرار گرفتند. درنهايت توپ هاي تك روزنه به دليل زبري مناسب در سطح و ثابت ماندن درصد فضاهاي خالي در طول زمان، به عنوان بهترين نوع پوشش كاهنده تبخير در پژوهش حاضر شناسايي گرديدند.