هتروتوپيك شدن فضاي فراغتي در جامعه ايراني

فناوريهاي ديجيتال تغييرات زيادي را در تجربه و عمل فراغت ايجاد نموده اند و مهم ترين آن شكل گيري فراغت ديجيتال ميباشد. هدف از اين پژوهش مطالعه كيفي هتروتوپيك شدن فضاي فراغت تحت تاثير ديجيتالي شدن فراغت است. فراغت ديجيتال نوعي فراغت است كه كاربر بيشترين زمان فراغتي خود را صرف استفاده از اينترنت، انواع شبكه هاي اجتماعي مجازي و بازيهاي رايانه اي ميكند.براي بررسي موضوع تحقيق از مفهوم هتروتوپاي فوكو استفاده شده است. روش تحقيق در پژوهش حاضر از نوع كيفي مبتني بر پارادايم تفسيرگرايي- برساخت گرايي اجتماعي و اطلاعات از طريق مصاحبه با 24 نفر از شهروندان شهر تالش گردآوري شده است. يافته هاي پژوهش نشان ميدهد كه هتروتوپيك شدن فراغت خود نقش تسهيل كننده در ديجيتال شدن فراغت دارد. علاوه بر آن هتروتوپيك شدن موجب سياليت مكاني و زماني فراغت نيز ميشود. يافته هاي ديگر اين پژوهش نشان ميدهد كه در اثر هتروتوپيك شدن مرز بين فضاي فراغت با كار،فضاي عمومي، فضاي آموزشي و فضاي خانه از بين رفته است. به طوري كه فراغت ديگر مختص به يك زمان يا يك مكان خاص نبوده و در هر زمان و مكاني قابليت انجام دارد. در عين حال بايد توجه داشت كه نفوذ فراغت مجازي در شهري كوچك بيانگر تسري آن در جامعه ايراني است.